Uitdagingen
geplaatst vrijdag 3 november 2006 om 00:00:00 op Schaatspeloton.nl
Femke Roemer schaatst marathons in het regionale 6-banentoernooi in het Westen van Nederland. Daarnaast is de 23-jarige actief in de baancompetitie van Amsterdam. In de toekomst wil Femke Roemer graag landelijk marathons proberen te gaan rijden. Dit seizoen zal zij voor Schaatspeloton.nl haar belevenissen in de regionale marathon in woord zetten. Ook zal zij aandacht besteden aan bekende van haar die dit seizoen hun debuut beleven op de landelijke marathon. De eerste column van Femke Roemer zal vrijdag 20 oktober geplaatst worden op Schaatspeloton.nl.
Eerst dacht ik dat het meeviel met mijn enkel. Ik heb die week nog geschaatst ook. Pas een week later ging ik naar de huisarts en die verwees me linea recta door naar de fysiotherapeut. De uitslag kwam hard aan. Een aantal weken niet schaatsen, alleen fietsen. Maar deze week mag ik dan toch weer schaatsen! Eindelijk. 8 november is de tweede wedstrijd van het Zesbanentoernooi en daar hoop ik mijn rentree te maken. Hoewel de meesten me voor gek verklaren, houd ik de moed erinâ¦.
Dit jaar heb ik een recordaantal van blessures te pakken. Wellicht heeft het er mee te maken dat ik in Amsterdam ben komen wonen, een stad die niet zonder gevaar is. Toen ik aankondigde daar te gaan wonen hield mijn moeder haar hart al vast. Hoewel mijn blessures voor een groot deel veroorzaakt werden door de sport is het toch een verdachte zaak. In juni schopte ik mezelf onderuit op de skeelers en brak de val met mijn neus, die daardoor ook brak. Ook mijn knie bevond zich in gehavende toestand. Later viel ik tijdens skeeleren op mijn billen. Mijn vriend zei ´het is net rosbief`. Zo voelde het ook.
Op mijn werk weten ze overigens niks van deze blessures af. Alleen dat mijn neus scheef stond viel op. Maar ik wilde de reactie van hoofdschuddende collega´s niet over me heen krijgen. Waarschijnlijk ben ik te lang doorgegaan waardoor mijn blessures niet goed genazen. Dat sporters doorbijters zijn klopt. Zo hoorde ik een verhaal over een skeelermaat, Aart Mulder. Hij schaatst eveneens, op de baan in Alkmaar. Vorig seizoen had hij bij het schaatsen last van zijn schenen, een kwaal die ook Sjoerd Huisman kwelde. Aart ging toch door met schaatsen. Dikwijls zag ik hem bijtend de wedstrijden voltooien. Hij heeft zelfs op de Weissensee de 200 kilometer volbracht tijdens de snelle toer. Dat hij daarna zeer veel last had van zijn schenen nam hij voor lief. Uiteindelijk ging hij naar de huisarts en moest hij tijdelijk stoppen met sporten en pas nu is hij geopereerd. Dit kenmerkt het karakter van de ware sporter.
Zo ook de wedstrijd afgelopen zaterdag in Amsterdam. De omstandigheden waren redelijk te noemen, maar het tempo lag, volgens mij, 100 ronden lang ontzettend hoog. Overigens kon, ondanks dit hoge tempo, Arjan Stroetinga na een val in de finale, met een interessante pirouette, meteen weer aansluiten in de voorste gelederen. Een knap staaltje! Met shorttracken heb ik vaak het ijs geproefd, maar zo snel opstaan is me nooit gelukt. Over shorttracken gesproken, hoe Cees Juffermans gewoon met zijn handen op de rug in de finale reed was voor mij ook indrukwekkend. En dan die zinderend snelle eindsprint van het peloton. Andrés (Landman), als gentleman rijdend en dan de wedstrijd zoals in Amsterdam winnen lijkt me een onmogelijke opgaveâ¦.Maar misschien zijn dat de uitdagingen om dat te kunnen, wat het schaatsen en het sporten in het algemeen de moeite waard maken.
Alle Columns van Femke Roemer:
Column 1 (20 oktober 2006)Uitdagingen (3 november 2006)
Teleurstellingen (17 november 2006)
Levensstijl (1 december 2006)
Techniek en vrouwen (15 december 2006)
Er bekaaid vanaf komen (29 december 2006)
De (on)macht van regels (12 januari 2007)
De magie van natuurijs (26 januari 2007)
Sport op zijn hoogtepunt (9 februari 2007)
Sportstad Amsterdam (23 februari 2007)
Laatste marathon (9 maart 2007)
Tussentijd (23 maart 2007)