Levensstijl

geplaatst vrijdag 1 december 2006 om 00:00:00 op Schaatspeloton.nl

Femke Roemer schaatst marathons in het regionale 6-banentoernooi in het Westen van Nederland. Daarnaast is de 23-jarige actief in de baancompetitie van Amsterdam. In de toekomst wil Femke Roemer graag landelijk marathons proberen te gaan rijden. Dit seizoen zal zij voor Schaatspeloton.nl haar belevenissen in de regionale marathon in woord zetten. Ook zal zij aandacht besteden aan bekende van haar die dit seizoen hun debuut beleven op de landelijke marathon. De eerste column van Femke Roemer zal vrijdag 20 oktober geplaatst worden op Schaatspeloton.nl.

Zou je kunnen leven zonder sport? Deze discussie had ik laatst met mijn vriend. Eigenlijk hadden we het over succes in de sport of succes in de liefde. Mijn vriend, die ook veel sport, koos voor succes in de liefde. Zijn antwoord was "wat heb je er aan als je alles wint in de sport maar âs nachts alleen in je bed ligt zonder dat er iemand op je wacht?".

Uiteindelijk vind ik ook dat het liefde is waar het om draait in het leven. Maar sport dan? Ik weet zeker dat ik ongelukkig zal worden als ik nooit meer zou kunnen sporten. Er zullen vast andere hobby's voor in de plaats komen, daar twijfel ik niet aan. Maar is sport wel een hobby te noemen?

Wat is dat dan toch met sport? Het is voor mij geen keus om niet te sporten, sport hoort erbij. Net als eten en slapen. Ik betitel het meer als een verslaving. Want sport beheerst in grote mate mijn leven. Daardoor is het ook meer een levensstijl van mij geworden. Daarbij kom ik op het volgende punt.

Vrijdagavond toog ik wederom op de mountainbike, ditmaal vanuit mijn werk in Zaandam, naar Alkmaar. Daar ging ik naar de marathonwedstrijd van mijn vader kijken, die bij de Veteranen 2 schaatst. Hier rijden mannen tussen die al tegen de 60 jaar lopen.
Het zijn altijd leuke wedstrijden, die regionale wedstrijden. Die gaan van de V3 tot de C1. De Dames 1 schaatsen tegelijk met de veteranen 2. Vorig jaar reed ik daar ook nog tussen, maar ik ben nu woonachtig in Amsterdam. Ik heb veel bewondering voor die taaie rakkers. Schaatsen is voor hen ook een levensstijl te noemen. De meeste schaatsen al heel wat jaren en om nog steeds elke week een marathon te rijden, daar moet je toch de motivatie voor op kunnen brengen. Hoe komt het trouwens dat vrouwen niet op die leeftijd op dat niveau schaatsen? Het enige wat me soms verbaasd is het fanatisme van deze mannen. Na afloop zijn er altijd stoere verhalen over de wedstrijd. Of is dat iets manneneigen? Ook staat er altijd een rij mannen voor de wcÂ´s voor aanvang van de wedstrijdâ¦â¦â¦

Vrijdagavond bevond het ijs in Alkmaar zich in beslagen toestand. Zwaar ijs dus. Het tempo lag daardoor iets langzamer dan normaal. Af en toe uitlooppogingen. Totdat Aard Mors, de Finisherbaas die ik in een vorige column genoemd heb, en Gerard Tamis weg rijden uit het peloton. Van Aard, die ondanks zijn shorttracklessen vorig jaar, nog steeds houterig de bocht door gaat, lopen zijn benen vol en hij moet lossen. Nog iets veteranen eigen; als je al zolang schaatst wordt het moeilijker om aanwijzingen over je techniek toe te passen. Mijn vader kreeg jarenlang gevraagd en ongevraagd aanwijzingen om betere bochten te lopen. Hij zei er gek van te worden. Maar dan toch, sinds dit jaar, lopen zijn bochten eindelijk naar behorenâ¦ Oefening levert toch uiteindelijk resultaat op!

De finale is erg spannend. Lukt het Gerard om in zijn eentje weg te blijven? Ook hier ploegenspel, zijn broer stopt het peloton af. Totdat de finale losbarst en het tempo omhoog gaat. Gerard zijn voorsprong slinkt zienderogen. Nog een rondje te gaanâ¦ uiteindelijk lukt het hem nipt. Na afloop in de kantine barsten de stoere verhalen los, ook het bokbier vloeit rijkelijk. "Mijn dag is weer goed, ik ben twee plaatsen voor jou geÃ«indigd", hoorde ik Jaap B. tegen mijn vader zeggen. "Ik reed vandaag een 33Â´er in de finale", hoor ik een andere man zeggenâ¦ Bij de dames, die hetzelfde tempo rijden als de V2, won Paula Mol nipt voor Petra Spigt. Ik sprak (een uitgewoonde) Paula na afloop en feliciteerde haar met haar overwinning. "Heb ik dan gewonnen?", was haar reactie. Hier minder fanatisme te bespeurenâ¦.?

Zondagochtend nog mee gedaan aan een mountainbike tocht, die via de duinen van Schoorl, over het strand en nog een stuk van het mountainbike parkoers ging. Ook daar waren veel taaie veteranen die snoeihard reden. Het broeikaseffect speelde parten. Het leek wel lente te worden in plaats van dat het winter werd. Onderweg naar huis kwam ik nog landelijke rijdster Kim van Duivenvoorde tegen op de racefiets. Zo is iedereen op zijn manier bezig met zijn eigen sportinvulling.

Alle Columns van Femke Roemer:

Column 1 (20 oktober 2006)
Uitdagingen (3 november 2006)
Teleurstellingen (17 november 2006)
Levensstijl (1 december 2006)
Techniek en vrouwen (15 december 2006)
Er bekaaid vanaf komen (29 december 2006)
De (on)macht van regels (12 januari 2007)
De magie van natuurijs (26 januari 2007)
Sport op zijn hoogtepunt (9 februari 2007)
Sportstad Amsterdam (23 februari 2007)
Laatste marathon (9 maart 2007)
Tussentijd (23 maart 2007)