Sport op zijn hoogtepunt

geplaatst vrijdag 9 februari 2007 om 10:48:00 op Schaatspeloton.nl

Femke Roemer schaatst marathons in het regionale 6-banentoernooi in het Westen van Nederland. Daarnaast is de 23-jarige actief in de baancompetitie van Amsterdam. In de toekomst wil Femke Roemer graag landelijk marathons proberen te gaan rijden. Dit seizoen zal zij voor Schaatspeloton.nl haar belevenissen in de regionale marathon in woord zetten. Ook zal zij aandacht besteden aan bekende van haar die dit seizoen hun debuut beleven op de landelijke marathon. De eerste column van Femke Roemer zal vrijdag 20 oktober geplaatst worden op Schaatspeloton.nl.

De Weissensee wedstrijden zijn weer achter de rug. Het viel me op dat de ontsnappingen op natuurijs standhielden. De knechten van de topploegen konden door de ruige omstandigheden het peloton niet bij elkaar houden. In een marathonpeloton dat gedomineerd wordt door sterke (sprinters)ploegen, kan misschien alleen op natuurijs de echte aanvaller tot zijn recht komen. Natuurijs is de plaats waar de ontsnapper nog beloond word.

Alhoewel, Tristan Loy zal dat niet beamenâ¦ kilometers lang reed hij in zijn eentje vooruit. Voor een voortjakkerende groep achtervolgers en jagend peloton. Dan eindelijk, na bijna 100 kilometer wedstrijd, is het finishdoek binnen oogbereik. Helaas lijkt hij alleen de finish te zien en niet de scheur in het ijs onder zich. Hij valt, krabbelt moeizaam op, maar de kilometers in zijn eentje hebben zijn tol geÃ«ist. Dan komt daar Jens Zwitser aan. Tristan tracht hard door te schaatsen. Jens kan er nog een eindsprint uit persen. Tristan niet meerâ¦. En Jens belandt als eerste over de finishlijn. Om zo te winnen moet je sterk zijn. Om zo te verliezen ook. Sport op zijn hoogtepunt. Merde!

Zelf heb ik ook weer mijn eerste sporthoogtepunt beleefd met schaatsen. In Alkmaar, mijn voormalige thuisbaan, reed ik twee weken geleden het Zesbanentoernooi. Voor het eerst kon ik het geheel uitrijden en zonder last te hebben van mijn enkelblessure. Ik begon achterin het peloton, maar in de finale belandde ik plots in tweede positie. Het zag er rooskleurig voor me uit, aangezien ik vorig jaar aardig mee kon komen in de sprint. Maar met twee rondjes te gaan kwam het gehele team uit Den Haag langszij. Galant liet ik alle dames maar gelijk voorgaan. Niet in de laatste plaats doordat mijn enkel en ikzelf niet meer konden. Ik eindigde dus als laatste. Maar ik kon tevreden zijn. Ik doe weer mee!

Ook bij het Zesbanentoernooi is ploegenwerk belangrijk. De dames uit Den Haag zijn hier een goed voorbeeld van. Ze rijden echt als een team. Als er eentje wegspringt, stoppen de anderen af. Maar vooral in de finale blinken ze uit. Als een echt treintje Ã¡ la Jan Maarten Heideman en zijn Proteqformatie komen ze op kop van het peloton. Zo hebben ze al menig wedstrijd gewonnen. De andere dames werken minder goed samen als de Den Haagse ladies dat doen. Het is ook nog veel ieder voor zich. Althans, zo rijdt ik zelf wel.
Dat zal een groot verschil worden met de overstap naar de landelijke dames. Hoewel daar natuurlijk ook niveaus zijn in de ploegen. De beste ploeg momenteel lijkt mij DSB. Met de superknechten Karin Maarse en Kitty Meeth en de afmakers (soms ook figuurlijk) Bekkering en De Vries winnen ze de meeste wedstrijden. Om in zo'n ploeg te zitten moet je echt goed zijn.

Maar dan kijk ik naar Yvonne Spigt en Ankie Ytsma, vorig jaar nog rijdend in het Zesbanentoernooi en nu, ondanks ploegloosheid, goed meerijdend in het peloton.
Officieel mag je over naar de landelijke dames als je altijd goed voorin eindigt of je altijd goed van voor kan laten zien, door ontsnappingen bijvoorbeeld en daardoor de wedstrijd kan domineren. Maar gezien het niveau en tempo denk ik dat wel meer dames van het Zesbanentoernooi de overstap kunnen maken. Ik vind dat het ook een kwestie van snelheid op doen is, en ervaring. Voor mij moet het helaas nog even wachten, ik heb me niet kunnen bewijzen dit seizoen. Ik hoopte stiekem vooraf dat ik net zo zou rijden als vorig jaar, alleen dan nog iets beter. Nu hoop ik volgend jaar op de doorbraakâ¦ mocht er geen trap in de weg zitten waar ik vanaf donder. Maar voor mij voor nu eerst zaterdag de 10e weer een wedstrijd in Hoorn. En wie weetâ¦

Alle Columns van Femke Roemer:

Column 1 (20 oktober 2006)
Uitdagingen (3 november 2006)
Teleurstellingen (17 november 2006)
Levensstijl (1 december 2006)
Techniek en vrouwen (15 december 2006)
Er bekaaid vanaf komen (29 december 2006)
De (on)macht van regels (12 januari 2007)
De magie van natuurijs (26 januari 2007)
Sport op zijn hoogtepunt (9 februari 2007)
Sportstad Amsterdam (23 februari 2007)
Laatste marathon (9 maart 2007)
Tussentijd (23 maart 2007)