De magie van natuurijs

geplaatst vrijdag 26 januari 2007 om 00:00:00 op Schaatspeloton.nl

Femke Roemer schaatst marathons in het regionale 6-banentoernooi in het Westen van Nederland. Daarnaast is de 23-jarige actief in de baancompetitie van Amsterdam. In de toekomst wil Femke Roemer graag landelijk marathons proberen te gaan rijden. Dit seizoen zal zij voor Schaatspeloton.nl haar belevenissen in de regionale marathon in woord zetten. Ook zal zij aandacht besteden aan bekende van haar die dit seizoen hun debuut beleven op de landelijke marathon. De eerste column van Femke Roemer zal vrijdag 20 oktober geplaatst worden op Schaatspeloton.nl.

Twee weken terug was ik aan het schaatsen op publieksuur op de ijsbaan in Amsterdam. Het stormde, het regende en het ijs was zwaar. Natuurijsgevoelens kwamen in mij op. In gedachten reed ik bij de Dolomietenblick op de Weissensee. Helemaal alleen. Zoeff, zoeff, het geluid van ijs onder je ijzers. Krakend ijs, zwart ijs. Dit stuk tegenwind. Mijn mond ademt warme lucht tegen de bivakmuts.

Mijn ogen kijken naar een oranje gekleurde skibril-wereld. Daar passeerde ik aan de rechterkant het restaurant, vervolgens een lange bocht naar links. Dan een lang stuk voor de wind. Hier waren veel bobbels op het ijs. Er lag wat sneeuw. Oppassen voor scheurenâ¦

Vorig jaar en het jaar ervoor was ik op de Weissensee in Oostenrijk. Een heel mooie omgeving. Geweldig was het om weer op natuurijs te kunnen schaatsen. Maar helaas ben ik er dit jaar niet bij. De vorige twee jaar heb ik meegedaan aan een aantal criteriums, aan het ONK en aan de Snelle Toer. Dat laatste is de alternatieve elfstedentocht voor licentiehouders. Mijn beste prestatie was de 125 kilometer die ik aflegde. De enige dames die er startten waren Petra en Moniek Spigt en ik. Afgelopen woensdag zou de Snelle Toer namelijk weer verreden worden, maar wegens hevige sneeuwval is de wedstrijd afgezegdâ¦Erg jammer. De sfeer zat er altijd goed in. 's Avonds in de grote tent was er feest. Het kapiteinskoor zong uit volle borst het Weissenseelied en iedereen zong mee. Er hing een elfstedentochtsfeer in de lucht, een alternatieve elfstedentochtsfeer.

Gelukkig heb ik in eigen land nog wel natuurijs meegemaakt. In de jaren tachtig waren er nog strenge winters. Ik heb toen veel geschaatst in de meizerpolder, het gebied rond Alkmaar en Ursem. Mijn schaatsbezetene ouders namen mijn zus en mij altijd mee. Dan schaatsten we de Meizerpoldertocht of de Bannetocht. Soms mochten we uitrusten en hielden we de beschermhoes vast zodat we werden voortgetrokken. De kou, het zwarte ijs, de zon die scheenâ¦ halverwege koek en zopie, altijd koude voetenâ¦dat laatste was dan wat minder leuk. Op mijn twaalfde heb ik de inmiddels beruchte tocht geschaatst van Enkhuizen naar Stavoren, over het IJsselmeer. Overal ijsschotsen, waar ik over heen sprong. Machtig was dat. Aan de kunstijsbaan vond ik toen nog niet veel aan, natuurijs was leuker.
Ik heb nog een keer de klapschaatsen van mijn moeder geprobeerd â ik had zelf nog vaste schaatsen- en daar reed ik aardig hard op weg. Toen ik daarop lid werd van een ijsclub, op mijn zestiende, en beter ging schaatsen, schaatste ik mee met goeie veteranen, waaronder Jos Pronk. Niet dat ik hem kende, maar dat vertelde mijn vader. Die ook altijd mee schaatste.

Momenteel is de kou weer toegeslagen in Nederland. Op het ogenblik van schrijven wordt er de eerste natuurijswedstrijd geschaatst. Woensdagavond schaatste ik in het publieksuur in Haarlem, waar het nog nooit zo vol geweest was. Opeens pakt men weer de schaatsijzers uit de kast. Waar kou in de lucht hangt, schaatst Nederland zich warm.
Glimlachend werd ik vanochtend wakker bij het horen van ijskrabbende automobilisten.
Al fietsend naar mijn werk glunderde ik bij het aanzien van min twee graden op de thermometer. Ik zag een dun laagje ijs op de sloten liggen en ik kon de drang bijna niet weerstaan. Zou het ijs al sterk genoeg zijn? Maar teleurstellend was ik vanavond, bij het zien van het tenenkrommende weerbericht. Vanaf zondag weer lekker fijn herfstachtig weer.
Bij deze wens ik de mannen en vrouwen in Oostenrijk veel succes. Hopelijk hebben zij daar meer geluk. En anders is emigreren naar de Noordpool nog altijd de beste oplossing. Het hele jaar door natuurijs! Prachtig.

Alle Columns van Femke Roemer:

Column 1 (20 oktober 2006)
Uitdagingen (3 november 2006)
Teleurstellingen (17 november 2006)
Levensstijl (1 december 2006)
Techniek en vrouwen (15 december 2006)
Er bekaaid vanaf komen (29 december 2006)
De (on)macht van regels (12 januari 2007)
De magie van natuurijs (26 januari 2007)
Sport op zijn hoogtepunt (9 februari 2007)
Sportstad Amsterdam (23 februari 2007)
Laatste marathon (9 maart 2007)
Tussentijd (23 maart 2007)