Weissensee...

geplaatst vrijdag 22 januari 2010 om 10:28:14 op Schaatspeloton.nl

Kimberly Muusse is een 23-jarige marathonschaatsster en studente. Uitkomend voor het Team Hoolwerf Heiwerken van Neeke Smit probeert Kimberly Muusse ook dit seizoen weer de balans te vinden tussen de factoren die nodig zijn om top te kunnen presteren. Hierdoor hoopt ze haar wens, het behalen van een podiumplek, te kunnen verwezenlijken. Naast het schaatsen studeert Kimberly Muusse aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Na in 2007 een bachelor Psychologie te hebben behaald wil ze komend jaar af studeren als bewegingswetenschapper. Daarna wil ze beide studies gaan combineren in sportpsychologie om zo in de toekomst topsporters mentaal te kunnen gaan begeleiden. Vanaf vrijdag 2 oktober zullen de bezoekers van Schaatspeloton.nl om de week de ijsbeleving en de visie over het sporter-zijn van Kimberly Muusse kunnen lezen in haar columns.

Ik zal in ieder geval een kijkje geven in het leven van hier.

In Nederland vergeet je soms dat schaatsen een wintersport is. De langebaanwedstrijden krijgen veel belangstelling en die worden op overdekte banen verreden in een temperatuur die leidt tot de beste prestatie. Hier zit je tussen de bergen, tussen de sneeuw. Terwijl je aan de ene kant in het zonnetje rijdt, schaats je aan de andere kant in de koude schaduw van de bergen.

De meeste rijders zijn vandaag voor het eerst gaan trainen. Verder wordt er veel gerust en veel ingekocht bij de plaatselijke Spar om het vervolgens op te eten. Vooral de milkarepen zijn hier erg in trek. En dat is niet alleen door mij. De stress van het afstuderen had thuis zijn piek bereikt voordat we vertrokken richting Oostenrijk. Toen ik dinsdagochtend voor het eerst mijn schaatsen onderbond was dit gevoel veranderd in de relaxte modus.

Herinneringen komen bij mij naar boven van mijn eerste jaar hier.

Het leukste vond ik om de A-mannen in hun gewone kleding te bestuderen. De één bleek eruit te zien als een boer en de ander had mijn buurman Sjonnie kunnen zijn. Samen met mijn ploegmaatje bespraken we de mannen. In de ploeg waar ik toen reed zat ook Raymond. Hij werd zo een beetje mijn persoonlijke verzorger. Hij verkende met mij het ijs op scheuren en we bekeken de lastigste stukken van het parcours. Samen maakten we een voedingsschema, omdat ik dat nog nooit had gedaan. Ray gaf me een stukje vertrouwen mee van thuis. Ik was net 20 en ik had dat gewoon hard nodig. Nog ieder jaar moet ik aan hem denken, omdat ik vaak moeite heb om een tijd van huis te zijn.

Samen gingen we op pad naar de Spar om een kuipje boter te scoren. Ik moederskindje, hij man, kwamen we thuis met een stuk boter in een folie. Het zag er eigenlijk heel normaal uit. Toen we er al met acht man van hadden gegeten kwamen we er vier dagen later achter dat we pure frituurvet op onze boterhammen hadden gesmeerd. Maar hij zorgde er ook voor dat we de wedstrijd goed bespraken, goede punten, foute punten, hij had het allemaal gezien.

Ray bracht een vertrouwen die ik toch ook zelf moet kunnen vinden. Nu voor het eerst sinds die jaren bond ik de schaatsen onder, zonder dat ik me rottig voelde. Het is goed zo.

De ambiance hier maakt het allemaal geweldig. Terwijl er vanmiddag een ware strijd was te zien van een sprint op ouderwetse schaatsen, sneakten wij achter de start bij de poffertjeskraam. Teruglopend lagen er 4 naakte mannen in een badkuip en verderop ging er een luchtballon de lucht in. Het is hier net een kermis. Er is van alles te zien en ook te horen dankzij de speaker Jannes. Ik vermaak me prima met de inmiddels hele grote familie Hoolwerf. Ik moet erg aan de drukte aan tafel wennen. Ook heb ik nooit geweten dat je goed je vlees in de gaten moet houden. Maar ik heb deze week eindelijk een broertje erbij, twee zelfs, en binnen het team wordt er hard gewerkt aan de teamspirit. Ik ben sinds vandaag op cursus boerenlaten en ik denk dat er aan het verbeeldingsvermogen niet veel ontbreekt bij deze dames. Ik voel me er wel thuis.

Toch ... de 200 komt eraan.

Alle Columns van Kimberly Muusse: