Le moment suprême

geplaatst vrijdag 16 oktober 2009 om 09:28:33 op Schaatspeloton.nl

Kimberly Muusse is een 23-jarige marathonschaatsster en studente. Uitkomend voor het Team Hoolwerf Heiwerken van Neeke Smit probeert Kimberly Muusse ook dit seizoen weer de balans te vinden tussen de factoren die nodig zijn om top te kunnen presteren. Hierdoor hoopt ze haar wens, het behalen van een podiumplek, te kunnen verwezenlijken. Naast het schaatsen studeert Kimberly Muusse aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Na in 2007 een bachelor Psychologie te hebben behaald wil ze komend jaar af studeren als bewegingswetenschapper. Daarna wil ze beide studies gaan combineren in sportpsychologie om zo in de toekomst topsporters mentaal te kunnen gaan begeleiden. Vanaf vrijdag 2 oktober zullen de bezoekers van Schaatspeloton.nl om de week de ijsbeleving en de visie over het sporter-zijn van Kimberly Muusse kunnen lezen in haar columns.

Maar opvallend genoeg overkwam mij een rust. Niets vergeleken met voorgaande jaren. Ik zeg dan even niets over de hoeveelheid eten wat verorberd werd, ook niet over de afspraken die ik vergat en ik heb het ook niet over het gemak waarmee ik deze week uit bed kon komen. Het maakt niet uit dat de rest van de wereld doorleefde. Ik kon maar aan 1 ding denken. En ik geloof niet dat je je groot hoeft te houden als je heel lang ergens naar toe werkt en geen idee hebt waar je staat. Ik heb het over 5 maanden, over 23 weken, over 173 trainingen en over oneindig veel kilometers. Ik heb het over 1 moment. Het eerste startschot van dit seizoen.

Dames jullie rijden volgens het reglement van de KNSB, bladiebladiebla. Het interesseerde me geen reet. De stress die ik deze week niet had heeft zich een uur voor de wedstrijd zodanig opgestapeld dat als ik het startschot hoor ik misschien wel begin te kotsen. Gaan we nu eindelijk? Pang. Geen kots gelukkig. Daar gingen we. En de rest kunt u zelf invullen, want u heeft de wedstrijd gezien.

Zo bewust als ik naar een wedstrijd toewerk. Zo heftig ben ik in een roes daarna.

Het is zondag en ik heb geen zin om te fietsen. Ben bezig te verhuizen. Heb spierpijn op irritante plekken en baal van mijn acties van de dag ervoor. Toch spring ik op t fietsie en kom ik een paar uur later weer thuis. Fris.
De dag erna pak ik dan mijn studentenleventje weer op. Vol goede moed ga ik naar Alkmaar om met mijn studiegenoot te overleggen. Ik fiets over de dijk en zie ineens 4 tijgers in een kooi op de Burcht staan. Ik draai me om en check of ik nou echt tijgers zag staan. Hmm vreemd.
Vijf minuten later ben ik op het station. Ow er is zeker circus.

Sinds vorige week zijn we officieel aan het afstuderen. Ik had weinig tijd om het te vieren en ben zelfs vergeten om een taart te bakken. Ik ben moe. Maar het geeft niet. Ik ben vergeten de afspraak voor te bereiden. Maar Anna (mijn studiemattie) heeft daar al rekening mee gehouden.

Bij thuiskomst staat er een grote giraffe op de straat. Vol bewondering kijk ik hem aan. Hij knabbelt verder alsof er niets aan de hand is. Er is ook eigenlijk niet zo veel aan de hand. Behalve dat er een grote giraffe op straat staat. Behalve dat het seizoen begonnen is.

Zaterdag koersen. Zondag vergeten. Maandag een nieuwe week. Helder. En ik merk dat ik gelukkig ben. Waarom bak ik nu niet gewoon een taart?

Alle Columns van Kimberly Muusse: