Willem H.

geplaatst vrijdag 7 december 2007 om 06:03:00 op Schaatspeloton.nl

Jannes Mulder uit het Overijsselse Steenwijkerwold is voor het peloton en haar volgers een bekende stem. Jannes is langs de ijsbaan actief als Speaker bij het marathonschaatsen en daarnaast ook bij skeeler- en wielerwedstrijden. In het dagelijks leven is hij actief als woonzorgcoÃ¶rdinator voor de Regionale Instelling voor Beschermd Wonen in Zwolle. Dit seizoen zal Jannes Mulder, naast zijn gesproken woorden rond de baan, ook om de week voor Schaatspeloton.nl zijn gedachtes in geschreven woorden op âpapierâ zetten. De eerste column van Jannes Mulder zal geplaatst worden op vrijdag 28 september.

De titel doet anders vermoeden, nu niet denken dat we via het marathonschaatsen terecht komen in de rechtbank,om ons druk te gaan maken over vrijspraak wel of niet voor Willem H. Het enige raakvlak tussen dit veelbesproken persoon en het marathonschaatsen is fotograaf en cameraman Glenn W, hij fotografeert Willem net zo makkelijk als Bob de V, of Danielle B.

Dit gaat over een hele andere Willem H, deze heeft een broer Albert H en met zijn twee staan ze symbool voor liefhebbers, liefhebbers zoals er vroeger veel waren, maar helaas van een uitstervend ras. De gebroeders nu 38 en 39 jaar wonen in Eemdijk gemeente Spakenburg-Bunschoten. Deze plaats kenmerkt zich door het motto ruwe bolster blanke pit, niet zeuren maar doen. De hoolwerven zijn blauwen zoals men dat noemt, supporters van Spakenburg met een gezonde hekel aan IJsselmeervogels.
Albert heeft voor een en hoe toepasselijk blauwe maandag gevoetbald en Willem was een zapsporter iemand die met de afstandsbediening in de hand sport kijkt.

Twee hard werkende jongens die een eigen bedrijfje opzetten in heiwerken en grondverzet. Dag en nacht wroeten, biertje erbij en genieten van het leven. Ondertussen namen de lichamen van de mannen goddelijke vormen aan en men besloot te gaan sporten. Na het zien van de Elfstedentocht van 1997 werd er besloten om te gaan schaatsen, schaatslessen werden genomen en beetje bij beetje kregen de mannen de smaak te pakken. Het marathonwereldje stond ze aan, lekker beulen, nadien gezellig de 3e helft.

Het sportieve hoogtepunt werd behaald door Willem H op de Weissensee, hij wist de snelle toer te winnen, onder het oog van de hele familie. Want dat zijn ook de Hoolwerven, met zijn allen, de dames erbij, pa en moe en natuurlijk de kids die al op jonge leeftijd besmet werden met het schaatsvirus. Behalve het schaatsen gingen de mannen ook skeeleren en ondertussen bleef het hard werken maar met succes. De gebroeders ontwikkelden zelf een trilvrije heimachine, waardoor het zakelijk nog mooier werd. Ze hoorden van de skeelermannen en vrouwen wat het allemaal wel niet kost en voor de gein werd er een team gevormd. Team Hoolwerf dat met de hard verdiende muntjes van de broers zich wat meer konden permitteren dan daarvoor. De stap van de wieltjes naar de ijzers werd snel gemaakt. Carla Zielman een meisje dat marathons reed werd in het Hoolwerf pak gehesen en mocht op kosten van de broers samen met haar moeder naar de Weissensee. Dit jaar heeft men het nog breder aangepakt, met 4 dames en een ploegleidster in de landelijke competitie, de broers hebben een groot plezier als er Ã©Ã©n van de dames in de top tien rijdt, want dan staan ze gewoon op teletekst,wat weer voor veel ophef zorgt bij Jan van Aart,van Cees,van Piet van de bakker.

De dames worden geholpen met kleding en materiaal en mogen op kosten van Albert en Willem naar de natuurijswedstrijden, zelf bemoeien ze zich niet met teveel zaken, als de meiden het maar naar hun zin hebben, ze niet te veel zeuren maar genieten van hun sport,en vooral hun best doen, dan is het de mannen al goed.Het motto is als je niet kunt daar kun je niets aan doen maar als je maar wilt. Verder sponsoren ze uiteraard Spakenburg en is het jaarlijkse hoogtepunt de skeelerronde van Eemdijk, een waar feest met bal na en een rondemiss in klederdracht. Jaarlijks liggen ze overhoop met de leerplichtambtenaar omdat de kinderen mee moeten naar Weissensee en men het niet snapt dat dit nu eenmaal moet, ook al is er geen schoolvakantie.

Kortom mannen die er niet meer zoveel zijn, gewoon verliefd raken op een sport, daar een bijdrage aan willen leveren, niet zeuren maar gewoon doen. Bij het zien van het damespeloton hoop ik altijd maar weer, dat er meer van deze liefhebbers komen. Er rijden zoveel goede meiden in het peloton die met steun van familie en bekenden iedere week dwars door het land crossen om hun sport te beoefenen. Zal toch mooi zijn dat er ook voor deze groep er iets extra's gedaan kan gaan worden. Het marathonschaatsen verandert, commerciÃ«le belangen zijn erg belangrijk geworden, maar zonder al die anderen die de eindjes aan elkaar moeten knopen, is er geen peloton, is er geen wedstrijd.

Daarom hulde aan de gebroeders Hoolwerf die dit gewoon doen, terwijl ze rustig doorgaan met hard werken van de vroege ochtend tot de late avond.

En mag het dan allemaal niet gaan lukken dan overweeg ik toch maar die andere Willem H te gaan aanschrijven, stel je voor dat hij vrijgesproken gaat worden en een schadeclaim indient, dan kan er vast wel een aantal talentvolle dames in een zwart pak gaan rondrijden, dankzij de staat of gaan we net als in het voetbal de tv rechten verdelen?

Alle Columns van Jannes Mulder:

Een Taakje (28 september 2007)
Ja maar (12 oktober 2007)
Klapvee on ice (26 oktober 2007)
Wakker worden...... (9 november 2007)
De Sint en de Belg (23 november 2007)
Willem H. (7 december 2007)
Unox (21 december 2007)
Mise en place (4 januari 2008)
Sterretjes (18 januari 2008)
De verkeerde bocht (1 februari 2008)
Nej Tack (15 februari 2008)
Het Teungebeuren (29 februari 2008)
When we meet again (14 maart 2008)