Warning: Undefined variable $overzicht in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/script/columnistenbanner.php on line 4

Concullega's

geplaatst maandag 22 februari 2016 om 10:18:37 op Schaatspeloton.nl

Britt Tjalma is 27 jaar oud en woonachtig in het prachtige Groningen. Afkomstig uit het Oldambt, opgegroeid op een boerderij in Beerta, hoopt ze elk jaar weer opnieuw op een Oldambtrit. Doordeweeks is Britt werkzaam als sportconsulent bij SportDrenthe en houdt zij zich voornamelijk bezig met gezondheidsbevordering bij kinderen. Vorig jaar is zij begonnen aan haar tweede schaatscarrière, want van 2009 t/m 2011 reed ze al bij team Landjuweel. Na een sabbatical van drie jaar heeft ze de ijzers weer onder gebonden en vanaf dit jaar is ze officieel weer landelijk rijdster, bij team CENNED. Vanaf maandag 16 november neemt Britt de lezers mee bij haar terugkeer in het landelijke peloton.

In de jaren die volgden schopte ik het nooit verder dan de regionale selectie en verloor ik op een gegeven moment mijn plezier in het racen tegen de klok. Ik begon uit trainingsoogpunt met het rijden van baanmarathons en ging daarna de regiocompetitie in, om uiteindelijk door te stromen naar het landelijke peloton.
Wat ik hier zag was een heel andere schaatswereld dan ik gewend was. Wat een ontspanning, wat een lol met elkaar. Iets wat ik toentertijd miste in het langebaan schaatsen. Wat ik mooi vind is dat de mensen die ik als mijn 'vijanden' zie tijdens de koers, na de wedstrijd mijn vriendinnen kunnen zijn en dat dit helemaal niet vreemd is. We lopen samen uit en kletsen na over de wedstrijd. Ouders van mijn concullega's hoor ik roepen als ik het moeilijk heb of juist wanneer ik mee zit in een kopgroep. Er heerst een ons-kent-ons sfeer. Bijna een soort kneuterigheid.

Ik moet wel zeggen dat het er de laatste jaren steeds professioneler aan toe gaat, mogelijk door de kruisbestuiving met de langebaan, die diverse ploegen hoog in het vaandel hebben staan, wie zal het zeggen. Ik hoor weleens verhalen over het verleden, toen schenen rijders zich na de koers volledig te buiten gingen aan de alcohol, zo erg dat ze 2 dagen niet normaal op de ijzers konden staan. Tegenwoordig gebeurt dit niet meer, tenminste ik zie het niet om me heen. Na de koersen op natuurijs is er nog wel ruimte voor een drankje en een dansje, maar vooral niet te heftig, want de helft van de concurrentie ligt in bed en dat is iets waar de aanwezigen terdege rekening mee moeten houden.

Zo was het niet na de laatste wedstrijd van het schaatsjaar, het was een pittige wedstrijd, echt een mooie afsluiter van het seizoen. Wat ook een mooie afsluiter was, waren de gezamenlijke pasjes die na afloop in de kroeg gemaakt werden. Ik sliep in een gehuurd onderkomen met nog 4 rijders, allemaal van verschillende ploegen. In de kroeg proosten we met tal van andere rijders en praatten we over de gereden wedstrijden, de komende rustperiode, maar vooral ook over andere zaken, want we zijn even geen marathoneurs meer, we zijn een grote familie met dezelfde passie.

Ja, ik snap wel dat die langebaanrijders graag deel uit willen maken van ons peloton. Nu alleen nog even de regels duidelijk uitleggen en vooral ook laten naleven, dan groeien 'we' daar volgens mij alleen maar van, want mijn inziens brengt het naast een hoop irritatie over de rijstijl van diverse rijders ook een hoop publiciteit, die ons gewoon in de schoot geworpen wordt, waar we van kunnen profiteren!

Alle Columns van Britt Tjalma: