Warning: Undefined variable $overzicht in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/script/columnistenbanner.php on line 4

En nu dan?!

geplaatst maandag 7 maart 2016 om 11:40:12 op Schaatspeloton.nl

Britt Tjalma is 27 jaar oud en woonachtig in het prachtige Groningen. Afkomstig uit het Oldambt, opgegroeid op een boerderij in Beerta, hoopt ze elk jaar weer opnieuw op een Oldambtrit. Doordeweeks is Britt werkzaam als sportconsulent bij SportDrenthe en houdt zij zich voornamelijk bezig met gezondheidsbevordering bij kinderen. Vorig jaar is zij begonnen aan haar tweede schaatscarrière, want van 2009 t/m 2011 reed ze al bij team Landjuweel. Na een sabbatical van drie jaar heeft ze de ijzers weer onder gebonden en vanaf dit jaar is ze officieel weer landelijk rijdster, bij team CENNED. Vanaf maandag 16 november neemt Britt de lezers mee bij haar terugkeer in het landelijke peloton.

Het klinkt natuurlijk behoorlijk cliché, maar ik zeg het toch: wauw, wat zijn de afgelopen maanden voorbij gevlogen! Je gaat van wedstrijd, via een aantal trainingen, naar wedstrijd en de weken tikken in razend tempo weg. Zodra ik zondag wakker wordt ben ik bezig met mijn volgende koers.

Het seizoen zit er dus weer op, al 2 weken, voor mij in ieder geval. De eerste paar dagen zijn onwennig, ik weet niet zo goed wat ik met zoveel vrije tijd aanmoet. Opeens race ik na werktijd niet meer naar de ijsbaan, maar heb ik alle tijd om te koken en op de bank te gaan zitten. Ik vraag mij ernstig af hoe mensen die nauwelijks sporten dit vol kunnen houden, zonder gek te worden van verveling. Het eerste vrije weekend heb ik lekker volgepropt met sociale bezigheden, dingen die er volledig bij inschieten gedurende het schaatsseizoen. Ik bezoek een niet-meer-zo-pasgeboren baby, ruim mijn sportkleding op en drink koffie, heel veel koffie, met vriendinnen. Het seizoen lijkt alweer mijlenver achter me te liggen en ik doe een 'count your blessings-je', want dit zijn de zaken die voor anderen belangrijk zijn en ik kennelijk zomaar naast me neerleg als ik bezig ben met mijn wedstrijdcyclus. Topsport is een behoorlijk egoïstische bezigheid, dat moet ook, denk ik, want anders kom je niet meer aan voldoende trainen toe. Er zijn maar weinig dingen waarvoor ik mijn hele zomer aan hard werken aan de kant zet, eerlijk gezegd. Dat is niet altijd leuk, maar het hoort er nou eenmaal bij.

De 2e vrije week vul ik met wat klusjes die nog in huis moeten gebeuren, drink ik nog meer koffie en tegen het einde ervan krijg ik al enigszins last van restless legs. Mijn benen beginnen te letterlijk te kriebelen als ik op de bank zit en ik begin met het uitdenken van mijn trainingsprogramma voor de aankomende zomer.
Een sportvrije periode is precies waar ik de laatste weekjes van het seizoen af en toe stiekem naar verlangde, maar ook iets waar ik eigenlijk alleen maar onrustig van word.

Toch plak ik er nog keurig een 3e week aan vast, omdat ik het gevoel van verveling wil krijgen. Het gevoel dat ik echt niks meer te doen heb in mijn vrije avonduren en dus broodnodig toe ben aan een structurele invulling ervan: zomertrainingen! Ik wil uitkijken naar het komende seizoen, de zomer, zodat trainingen geen opgave, maar een verademing zijn.

Terugkomend op de titel: en nu dan? Nu is het bijna weer tijd om de skeelers onder te binden en gelukkig is er tijdens de zomer ook weer (een beetje) tijd voor een andere liefde: windsurfen, in mijn ogen de ultieme ontspanning door inspanning.
Laat maar komen, want ik ben er al wel weer klaar voor!

Alle Columns van Britt Tjalma: