Schaatspeloton.nl - Columns - One happy Island

One happy Island

geplaatst vrijdag 26 december 2008 om 10:35:19 op Schaatspeloton.nl

Endie van Laar

Endie van Laar is een 23-jarige student Rechten in Groningen en voormalig B-rijder die tegenwoordig op regionaal niveau actief is in onder andere de Noord-Oost Competitie. Endie van Laar, die geboren en getogen is in het Gelderse Otterlo, ziet zich naast actief schaatser als een groot schaatsfan. Als fan, schaatser maar ook als criticus wil Endie van Laar dit seizoen met veel plezier als columnist actief zijn. Vanaf vrijdag 3 oktober vat Endie van Laar op Schaatspeloton.nl elke twee weken zijn meningen en belevenissen in een column samen.

Zoals elke moderne schaatser ben ik een weekje de zon op wezen zoeken. De toppers van de Top Divisie doen het allemaal, een weekje zon schijnt de honger naar het schaatsen te versterken. En mijn vorm lijkt met de westen wind vertrokken, dus Aruba was mijn bestemming. Gewoon ontspannen, in de zon liggen, eten en biertjes drinken.

Enkele vrienden waren mij al vooruit gevlogen en eentje heeft zich daar, naar het schijnt, permanent gevestigd. Het is moeilijk voor te stellen, dat ik op afgelopen zondag nog de ijskoude hal van Kardinge moest trotseren, bij de op een na laatste Noord Oost van het jaar. En koud 2 dagen later in de zon lig, waar het drinken van een biertje al de nodige transpiratie opwekt.

Als je het vliegtuig uit stapt, waant men zich in een andere wereld. Een zacht aangenaam briesje waait je tegemoet. Alles lijkt ontspannen en chaotisch tegelijk. Ik kijk even rond, snuif het briesje op en vraag me af of de Arubanen weleens van een ijsbaan gehoord hebben, laat staan van schaatsen en dan al helemaal niet van marathonschaatsen. Het enige ijs wat zij waarschijnlijk kennen, is het ijs wat de whisky koud houdt. Ik nam me dan ook voor om mijn hobby voor de Arubanen te verzwijgen, mocht ik er met een aan de praat raken. Daarnaast schijnt Joran ook een Taboe onderwerp te zijn, dus daar ook maar geen grappen over maken.

Voor mijn vertrek was het nog even in mij opgekomen om elke ochtend te gaan hardlopen langs het strand. Het moet namelijk 1 van de mooiste stranden ter wereld zijn. Dit idee had ik echter al in het vliegtuig uit mijn hoofd gezet.
De Arubanen houden zelf ook niet zo van sporten. Fietsen kennen ze niet. De enige fietser die ik had gezien, was een dikke Amerikaan, die shirtloos met zijn vuurrode kop door het centrum van Oranjestad heen ploeterde. Hij had een mountainbike die van de Inter Toys leek te komen, maar het was een mountainbike, de enige die ik op het eiland gezien. Ik kreeg het idee dat elke Arubaan wel 2 à 3 auto's voor de deur heeft. Het eiland is praktisch onbegaanbaar. Het is een continu stroom van auto's, terwijl het gehele eiland slechts 40 kilometer lang is, daardoor lijkt fietsen geen overbodige luxe.
De tweede en laatste sporter die ik daar gespot heb, was een Bejaarde Jogger. Een volhardende man die elke dag, wanneer de zon op zijn heetst was, het strand op en neer pareerde met gewichtjes in zijn handen.

Ik moet bekennen dat het enige sporten wat ik die hele week heb gedaan bij zonsondergang (anders was het te warm) een potje volleybal of voetvolley was. Om vervolgens het zweet weer aan te vullen met een Amstel Brite inclusief een limoentje. Ik moet toegeven dat ik na een paar dagen aan het strand niet eens meer aan het schaatsen dacht. Bij het dobberen in de warme zee kon ik me nog amper voorstellen hoe dit spul kon bevriezen, laats staan erop te schaatsen. Ik heb nog eenmaal een poging gedaan om de Noord Oost Competitiewedstrijd op internet na te bekijken, maar het internet was te traag. Verder heb ik de hele week niet één keer aan het schaatsen gedacht.

Ik ben nu alweer bijna een week terug en ik heb nog steeds niet geschaatst. De honger is even helemaal gestild. Allemaal door One Happy Island! Maar ik hoor overal dat het weer gaat vriezen, zelfs de Elfstedentochtvoorspellers van het eerste uur zijn weer prominent aanwezig. Ik mag dan wel niet meedoen, maar de eerste zwartrijders connecties zijn al gelegd. Ik krijg spontaan zin om te schaatsen. Vreemd hè, wat het weer allemaal met je kan doen!

Alle Columns van Endie van Laar:

Schaatsvolk (3 oktober 2008)
Gouden muur of Schrootmetaal (17 oktober 2008)
Het Schaats en Skeeler Forum (31 oktober 2008)
Noord-Oost (14 november 2008)
Mijn Maandagavond hypocrisie (28 november 2008)
Kapot (12 december 2008)
One happy Island (26 december 2008)
Dol dwaze dagen in de schaatswinkel (9 januari 2009)
Marathonschaatser op de lange baan (23 januari 2009)
Potje voetbal (7 februari 2009)
Laatste Keer (20 februari 2009)