Potje voetbal

geplaatst zaterdag 7 februari 2009 om 20:23:40 op Schaatspeloton.nl

Endie van Laar is een 23-jarige student Rechten in Groningen en voormalig B-rijder die tegenwoordig op regionaal niveau actief is in onder andere de Noord-Oost Competitie. Endie van Laar, die geboren en getogen is in het Gelderse Otterlo, ziet zich naast actief schaatser als een groot schaatsfan. Als fan, schaatser maar ook als criticus wil Endie van Laar dit seizoen met veel plezier als columnist actief zijn. Vanaf vrijdag 3 oktober vat Endie van Laar op Schaatspeloton.nl elke twee weken zijn meningen en belevenissen in een column samen.

Vroeger zat ik, net als elke jonge telg uit de Otterloze commune, op voetbal. Ik was niet slecht, maar ook niet uitzonderlijk goed. Een spits, zo min mogelijk rennen en zoveel mogelijk scoren. Fanatiek waren we allemaal, maar winnen deden we praktisch nooit. Daarnaast zat ik op schaatsen en toen ik het marathonschaatsen ontdekte ben ik acuut gestopt met voetbal.

Ik was toen 16 en dat was ook precies de goede periode om ermee te stoppen. Bij 16 begint het bier drinken. En als je niet echt goed bent, dan gaat het bier drinken boven de sportieve prestaties. Iets wat ik later aan het begin van mijn studententijd nog een keer tegen zal komen.
Maar voetbal is toch iets wat je je hele leven bij je draagt. Als ik een bal zie wil ik er perse even mee spelen. Ik merk dan ook meteen dat het niet meer was zoals het was. Na een paar keer hooghouden, stuitert de bal van mijn voet en geef ik het snel weer op en schop de bal van me vandaan.

Nu vroeg een vriend van mij laatst of ik niet een keer mee wou doen met een potje zaalvoetbal. Enthousiast als ik was stemde ik meteen in, de volgende dinsdag gaan we een lekker potje ballen. Terwijl ik in de vrieskou naar de zaal toe fietste, merkte ik dat ik zelfs een beetje opgewonden en zenuwachtig was. Ik waande mij weer een echte Kluivert, want dat is toch Nederlands enige echte topscoorder. In mijn gedachte maakte ik dat fantastische goal van Van Basten op het EK, waar wij Nederlanders Europees kampioen werden. Even probeer ik mij te herinneren welk jaar dat ook alweer was, maar ik arriveer op plaats van bestemming.

Een oud stoffig zaaltje verstopt in de Groningse binnenstad. De kleedkamer ruikt muf en het bruine meubilair is versleten van meer dan dertig jaar intensief gebruik. Ik laat me niet afleiden en trek mijn splinternieuwe voetbalbroekje en geleende zaalvoetbal schoentjes aan.
Ik scheen een beetje laat te zijn. Mijn kameraden staan me glimlachend op te wachten en weten dat zij me af gaan slachten, maar ik denk daar heel anders over. Ik wip de bal nonchalant een keer op en schiet de bal met kracht in het net, althans dat dacht, want de bal ging meters over. Hoorngelach viel mij ten deel.

We beginnen meteen met het spel. Geen warming-up, want we hebben de zaal maar voor drie kwartier. Ik zie hierin geen kwaad, want met schaatsen loop ik ook nooit warm. Hierin maak ik een grote fout. Bij de eerste actie schiet de pijn door mijn hamstring en kan ik gaan douchen. Voortaan maar gewoon weer lekker schaatsen. Ik kijk het potje voetbal van de jongens af en daarna gaan we bier drinken. Er is dus nog steeds niks veranderd en ik heb al die jaren niks gemist.

Alle Columns van Endie van Laar:

Schaatsvolk (3 oktober 2008)
Gouden muur of Schrootmetaal (17 oktober 2008)
Het Schaats en Skeeler Forum (31 oktober 2008)
Noord-Oost (14 november 2008)
Mijn Maandagavond hypocrisie (28 november 2008)
Kapot (12 december 2008)
One happy Island (26 december 2008)
Dol dwaze dagen in de schaatswinkel (9 januari 2009)
Marathonschaatser op de lange baan (23 januari 2009)
Potje voetbal (7 februari 2009)
Laatste Keer (20 februari 2009)