Schaatsvolk

geplaatst vrijdag 3 oktober 2008 om 07:14:15 op Schaatspeloton.nl

Endie van Laar is een 23-jarige student Rechten in Groningen en voormalig B-rijder die tegenwoordig op regionaal niveau actief is in onder andere de Noord-Oost Competitie. Endie van Laar, die geboren en getogen is in het Gelderse Otterlo, ziet zich naast actief schaatser als een groot schaatsfan. Als fan, schaatser maar ook als criticus wil Endie van Laar dit seizoen met veel plezier als columnist actief zijn. Vanaf vrijdag 3 oktober vat Endie van Laar op Schaatspeloton.nl elke twee weken zijn meningen en belevenissen in een column samen.

Het was zaterdag 4 januari 1997 en ik weet het nog zo goed. Om half 6 âs ochtends in de auto met mijn moeder, vader moet de Elfstedentocht schaatsen. Hij deed mee aan de toertocht, want het echte talent ontbreekt - ondanks de grote vechtlust - bij onze familie. Enigszins vermoeit aankomend in Bolsward wachtte wij hem op om hem van een verse provisiekast te voorzien.

Hij had er ongeveer 50 kilometer opzitten. Ik keek om me heen en merkte voor het eerst op dat er een in mijn ogen een overmatige vrolijke ambiance heerste. Dat dit de tocht der tochten is, was mij tot dan toe al meerdere malen ingefluisterd, maar men hoefde toch niet zo massaal te juichen voor een stelletje ondertrainde tourrijders, alsof zij de ridders des volks waren terugkomend van een kruistocht waar zij de heidense ketters een enkeltje hel hadden bezorgd. De echte helden waren toch al geweest? Zij zouden toch over 2 uur al finishen?

Eenmaal in Sneek leek ik terechtgekomen in een kolkend voetbal stadion. Ik had nog nooit van Unox gehoord. Maar nu leek het alsof iedereen totaal debiel was geworden en men niet door had dat hun hoofd werd geflaneerd door een oversizede foeilelijke oranje muts. Er stond zelfs een Carbio op het ijs, waar iedereen omheen danste. Ik weet nog dat ik verbaasd was dat het ijs sterk genoeg was. Er flitste nog een tv rapportage door mijn hoofd waarbij de organisatie blokken ijs aan het verplaatsen was om het ijs sterk genoeg te maken.

Pas toen ik de smaak van bier begon te waarderen begreep ik dat het een feest was omdat de gelegenheid daar was. Er was geen feest om de prestaties die geleverd werden. Dit begrijp je pas door als beschouwer in de geest van de participant te kruipen. Ik beschouw mij immers als en groot schaatsfan. Het liefste was ik zelf de troonopvolger van Erik geweest, maar door gebrek aan karakter en zangtalent (wat een alleskunner is de Gramsberger) geef ik mijzelf de eretitel schaatsfan. Maar toen een vriend mij pas vroeg wanneer de exacte datum van de laatste Elfstedentocht was moest ik hem antwoorden met een laconieke schouderbeweging. Ik wist het toch zo goed?

Nederland houdt van feesten en de Elfstedentocht is een groot feest. Maar op de Weissensee staat er bijna geen enkele verkleumde gek aan de kant. Is het daar te koud? Geeft Unox daar dan geen gratis mutsen weg? Of heeft het andere reden?

Door het vergaan van het Nederlandse natuurijs is de Nederlander opeens alle knappe prestaties van onze helden van weleer vergeten. De kunstijswedstrijden zijn een aanfluiting, er komt geen enkele hond naar de wedstrijden kijken. Wie wil er nu feesten op zondagmiddag!!!

Alle Columns van Endie van Laar:

Schaatsvolk (3 oktober 2008)
Gouden muur of Schrootmetaal (17 oktober 2008)
Het Schaats en Skeeler Forum (31 oktober 2008)
Noord-Oost (14 november 2008)
Mijn Maandagavond hypocrisie (28 november 2008)
Kapot (12 december 2008)
One happy Island (26 december 2008)
Dol dwaze dagen in de schaatswinkel (9 januari 2009)
Marathonschaatser op de lange baan (23 januari 2009)
Potje voetbal (7 februari 2009)
Laatste Keer (20 februari 2009)