De bovennatuurlijke krachten van Erben Wennemars

geplaatst vrijdag 14 februari 2014 om 15:24:05 op Schaatspeloton.nl

Joost-Jan Kool, 36 jaar en gek op sport. Zelf wielrent, skeelert en schaatst hij redelijk fanatiek. Joost-Jan komt zelf niet diep uit 'het wereldje' van het marathonschaatsen, maar volgt de sport met veel inspiratie op de voet. Vanaf 8 november zal Joost-Jan elke twee weken zijn blik op het marathonschaatsen laten vallen.

Maar tegenwoordig twijfel ik niet meer aan de onderwijzingen van mijn zondagschooljuf, de meester voor de klas en de dominee in de kerk. Ze hadden gelijk en vanaf het jaar 2010 wordt dat onweerlegbaar aangetoond; het is inderdaad mogelijk om op meerdere plaatsen tegelijk te zijn. Het moet wel, anders kan ik de hoeveelheid Erben Wennemars die ons na het beëindigen van zijn carrière ten deel viel niet verklaren. Soms is het bijna overwelming: overal waar geschaatst wordt of over schaatsen wordt gepraat is Erben Wennemars. En als het dan nog eens bij praten bleef; voor hetzelfde gemak analyseert Erben keurig in pak in een studio de wedstrijd waar hij even daarvoor nog als deelnemer aan de start stond. En dan heb ik het nog niet eens over zijn activiteiten bij voetbalclub PEC Zwolle, de marathons die hij loopt en schaatst en al het andere dat ik nu vast nog vergeet. Echt, er is geen enkele reden meer om te twijfelen: Erben Wennemars bewijst dat het onmogelijke waar is en bevestigt de woorden van de mensen die jaren geleden mijn godsbeeld bepaalden.

Maar goed, begrijp me niet verkeerd; ik zie Erben graag. Dat voert terug naar de tijd van zijn actieve carrière (al slaat dat woord in dit geval natuurlijk nergens op) waarin hij een meer dan verdienstelijk sprinter was. Sterker nog, hij was een wereldtopper, een klasbak die met 4 wereldtitels en twee bronzen medailles op zak afscheid nam van een indrukwekkende schaatscarrière. Ik hield van hem als schaatser vanwege zijn ongelooflijke energie, zijn passie en grote liefde voor de sport. Hij was het type ruwe diamant, de af en toe de hakkelende Malle Pietje en dan weer de grote overwinnaar. Iemand die nooit verveelde en samen met mannen als Gerard van Velde en Jan Bos kleur gaf aan het sprinten in Nederland en de basis legde voor de historische drieklapper waarmee de gebroeders Mulder en Jan Smeekens ons afgelopen week tijdens de Olympische Spelen verblijden.

Op dit moment is Erben niet weg te slaan van radio en televisie en de manier waarop hij zich presenteert komt helemaal overeen met de manier waarop hij vroeger schaatste. De passie, de emotie en de diepe liefde voor de sport druipen van de TV en voor sommige mensen wordt het soms net iets te veel. Ik kan ze begrijpen, denk ook dat het na de Olympische Spelen wel even genoeg is met Erben, maar deel dat gevoel verder niet. Ik vind het mooi om te zien dat iemand echt zichzelf is en zoveel van de sport houdt waar ik ook zoveel van houd.

Maar ook al ben ik nog zo overtuigd; ik wil een laatste bewijs dat Erben echt overal tegelijk kan zijn en morgen gaat dat gebeuren. Morgen is namelijk de dag dat onze marathonschaatser 150 kilometer gaan koersen in het Zweedse Falun en 's middags de Olympische 1500 meter in Sochi wordt verreden. En vanuit mijn rotsvast vertrouwen in Erbens bovennatuurlijke krachten, leidt het voor mij geen enkele twijfel dat Erben morgen een druk dagje krijgt. Hoe die het doet, doet ie het, maar met 150 kilometer in de benen zal Erben aanschuiven bij Dione de Graaff om daar snikkend een nieuwe gouden plak te analyseren. Nu maar hopen dat het morgen niet gaat sneeuwen in Zweden.

Alle Columns van Joost-Jan Kool: