Elfstedenkoorts

geplaatst vrijdag 21 oktober 2011 om 10:05:55 op Schaatspeloton.nl

Lisanne Soemanta, 24 jaar uit Haarlem, rijdt dit seizoen voor het tweede jaar in het landelijke damespeloton. De Noord-Hollandse, die in de zomer voor de Batavus Ladiesploeg actief is als wielrenster en eerder langebaanschaatsster was, maakte dit jaar na een opvallend debuutjaar bij Intersport Jan Bols de overstap naar het nieuwe damesteam BeterOpenHaardHout.nl. Lisanne ziet het als een uitdaging om vanaf 21 oktober elke twee weken haar mening en schaatsbevindingen op papier te zetten en deze met het Schaatspeloton.nl-publiek te delen.

Voorpaginanieuws was het maandag 10 oktober. Verschillende kranten kopte: "Extreem koude winter op komst". Voor mij en waarschijnlijk vele anderen was het flink omschakelen op de maandagmorgen, aangezien we anderhalve week ervoor nog massaal met onze geoliede lichamen lagen to bakken aan de Noordzee. Toen het nieuws eenmaal was doorgedrongen gingen alle alarmbellen af.

Ok, ik geef toe. Je kunt me geen doorgewinterde marathon schaatser noemen. Ik heet geen De Vries en rij pas sinds een jaar met een beennummer. Je zou me zelfs een vreemde eend in de bijt kunnen noemen. Mijn vader is een Antilliaan, wat mij volgens het CBS tot allochtoon maakt, van achter heet ik Soemanta en ik hou niet van kou. Toch ging mijn halfbloedhart sneller kloppen na het lezen van het krantbericht.

Het bericht bevatte de volgende kern. "Volgens weerdeskundigen staat ons deze winter een 'kleine ijstijd' te wachten." Nog voor mijn hersenen de informatie konden verwerken had mijn lichaam de rekensom al lang en breed gemaakt. Mijn hart begon sneller te kloppen, m'n bloed ging sneller stromen. Mijn lichaam was zich aan het klaarmaken. Klaarmaken voor de tocht der tochten.
Uiteraard mag ik niet op de zaken vooruit gaan lopen, aangezien de barre winter voorspellingen van Piet Paulusma afgelopen jaren iedere keer weer op een teleurstelling uitliepen. Normaliter ben ik redelijk sceptisch als het om weersvoorspellingen gaat. Maar dit jaar is het anders. Ik weet niet hoe ik het weet, maar toch weet ik het zeker... Meteo Consult heeft het dit jaar bij het juiste eind!

Op mijn intuÃ¯tie kan ik niet erg goed vertrouwen, net als mijn gevoel voor richting, al heeft dat hier weer vrij weinig mee te maken. Ik vond het dan ook nog iets te voorbarig om mijn Elfstedenvisioen met de rest van het peloton te delen. Ik wist immers nog steeds niet waarom ik zo zeker was van deze wijsheid. Straks zit ik er toch volkomen naast en word het net zo'n 'strenge winter' als dat het een 'mooie zomer' zou worden.
Wijselijk hield ik dus nog even mijn mond. Tot ik zaterdag al vechtend met een collega marathonrijdster tot het definitieve besef kwam. It giet oan! Wanneer is de vraag, maar het gaat Ã©cht gebeuren.

De dames werden namelijk gek. Als dolle hyena's stevende ze op de finish af. Het damespeloton had zich zaterdag op de Jaap Edenbaan getransformeerd in een ware kudde wilde dieren. Mijn conclusie: De dames voelde het, de dames roken het. De vorst hangt in de lucht en komt langzaam onze kant op. Dieren zijn zeer gevoelig voor atmosferische druk, wat ze helpt om een voorspelling van het weer te maken. Zo worden honden onrustig als er onweer op komst is en brengen bijvoorbeeld konijnen en eekhoorns meer voedsel mee naar hun nest als er slecht weer op de loer ligt. Zijn kippen vroeg wakker en lopen ze vrolijk te scharrelen, dan kan men ervan uitgaan dat er een mooie dag in het verschiet ligt. De dames voelden het zaterdag ook en reageerden op hun manier: Ze werden wildâ¦ heel wild. Als losgebroken stieren schoten ze over het ijs. Het was een ware rodeo te noemen. Trekpartijen, scheldpartijen, duwpartijen en de daaruit voortvloeiende valpartijen. Ze haalden de finish dan ook niet. Het werd namelijk zo'n dolle boel dat de scheidsrechter moest ingrijpen. De wedstrijd werd voor een aantal minuten gestaakt. De gewonden werden van de baan afgevoerd.

Na een korte neutralisatie mochten de dames zich wagen aan de finale. De storm was gaan liggen, de dames waren gestopt met grommen. De rust was ietwat teruggekeerd in het peloton. Maar ik wist genoeg. Er was geen twijfel meer mogelijk...

Het was een zinderende eerste wedstrijd om de KPN Cup. Spanning en sensatie. We gaan een mooie en historische winter tegemoet. Maar dames, hoe enthousiast en opgewonden we ook zijn, laten we elkaar wel proberen heel te houden. Het zou toch zonde zijn als we straks niet met een voltallig peloton in Leeuwarden aan de start kunnen verschijnen.

Zucht...

Nog maar 15 cm te gaan!

Alle Columns van Lisanne Soemanta:

Elfstedenkoorts (21 oktober 2011)
West-Friesland (4 november 2011)
Ontzuringskuur (18 november 2011)
Brutale meisjes (2 december 2011)
Komt een Belg op de ijsbaan (16 december 2011)
Mooi (30 december 2011)
Koning Winter (13 januari 2012)
Helden van de Weissensee (27 januari 2012)
De kleine grote klasbak (10 februari 2012)
Wat een end...! (24 februari 2012)
Ontwenningsverschijnselen (9 maart 2012)