Een NK zonder clichÃ©s

geplaatst vrijdag 28 december 2012 om 12:09:03 op Schaatspeloton.nl

Erik Jan Kooiman, 26 jaar uit Lekkerkerk, debuteert dit jaar in het B-peloton als rijder van Team Schaatscentrum De Uithof. De part-time aardrijkskundedocent op een middelbare school, zoon van oud-marathonschaatsers Jan en Ineke Kooiman, was de afgelopen jaren actief in de wielersport. Het schaatsbloed kruipt echter waar het niet gaan kan en kwam vorig seizoen naar boven waarop Erik Jan regionale schaatsmarathons begon te rijden met als hoogtepunt het winnen van de eerste marathon op natuurijs in Noordlaren. Erik Jan zal vanaf 2 november voor Schaatspeloton.nl elke twee weken de ervaringen in zijn debuutjaar delen.

Het NK. Het lijkt wel alsof speciaal voor deze wedstrijd alle clichÃ©s die er maar over een koers bestaan, van stal gehaald worden. Een enorm blik ervan wordt al een week van tevoren open getrokken. Het NK is een wedstrijd op zich. Het is een rare wedstrijd, een zware wedstrijd. Het zal zeker een massasprint worden, want er zijn nu geen tussensprints. Een wedstrijd waarbij het aftasten zal zijn tot het einde, want niemand wil zijn kruit te vroeg verschieten. Er is maar Ã©Ã©n winnaar, en voor de rest alleen maar verliezers. Let op die en die en die, want dat zijn echte kampioenschapsrijders. Er zal een outsider winnen, want de favorieten zullen naar elkaar kijken. Zijn het er zo genoeg?

Vooraf merkte ik aan mezelf dat ik bezig was met een innerlijke strijd tegen deze clichÃ©s. Enerzijds om ze uit te bannen, anderzijds om ze te relativeren. Want als het nu een bekeken koers wordt met een massasprint, dan zou het voor mij zeker niet dÃ© koers van het jaar gaan worden. Tegelijkertijd moet je als strijkijzer natuurlijk niet met die gedachte het ijs op stappen. En hoezo alleen maar verliezers? 3e worden in een mooie kopgroep zou toch ook niet gek zijn? Ow nee, want daar dient het volgende clichÃ© zich alweer aan: men herinnert zich over tien jaar alleen nog de winnaarâ¦â¦

Uiteindelijk waren het de Dire Straits met "Sultans of Swing" die me bevrijdden van al deze gedachten. Tijdens het warmlopen galmde de hit uit de jaren '70 door de speakers, en met het zonnetje op het ijs begon ik er in te geloven. Het gevoel was goed, de clichÃ©s ineens uit m'n hoofd verdwenen. Laat die koers maar komen. Zelfbewust stapte ik het ijs op, en het begon zowaar op een gewone wedstrijd te lijken. Het fluitje klonk zoals altijd, nog even een slokje drinken en naar de start, zoals iedere week. Onderweg werd het weer net zo'n interessante wedstrijd als iedere zaterdagavond, alleen was het nu op 2e kerstdag. En zolang je maar niet te zwaar getafeld had bij Ã©Ã©n of ander diner de dag ervoor, was daar niets van te merken.

Aangezien ik een vreselijke hekel heb aan die "perfecte" Vodafone-reclames met onze perfecte vriend Winston, zal ik hier geen 3 alinea's gaan wijden aan hoe perfect deze wedstrijd voor mij verliep. Omdat ik vooraf had afgerekend met de clichÃ©s, kon ik vrij en onbevangen rijden. Een wijze les die ik van wielrenner/mountainbiker Jeroen Boelen had geleerd, werd werkelijkheid: "ik heb nog nooit een koers gewonnen door op een logische manier te rijden, het waren altijd gekke en onverwachte aanvallen." Het leverde de ultieme beloning op: het Wilhelmus en het mogen dragen van het rood-wit-blauw. Laat die laatste 4 wedstrijden op kunstijs maar komen, ik heb er zin in!

Alle Columns van Erik Jan Kooiman:

De zoon van... (2 november 2012)
Muziek! (16 november 2012)
Deutsche grÃ¼ndlichkeit (30 november 2012)
De eerste keer (14 december 2012)
Een NK zonder clichÃ©s (28 december 2012)
Pak die kans! (11 januari 2013)
De bom (25 januari 2013)
Onze Spielplatz der Natur (8 februari 2013)
Omscholing (22 februari 2013)
Flow (8 maart 2013)
Bart en zijn bewegingsintelligentie (21 maart 2013)