Stakker

geplaatst vrijdag 12 februari 2010 om 10:26:23 op Schaatspeloton.nl

Jouke Hoogeveen is een 30-jarige Pedagoog uit Amsterdam. Daarnaast skeelert en schaatst hij op het hoogste niveau. Zijn talent om lang door te kunnen bijten komt goed van pas op lange wedstrijden op asfalt en ijs. Zo won hij vorig seizoen de 150 kilometer op natuurijs in Zweden. Jouke Hoogeveen is geboren in het Elfstedenstadje IJlst, maar woont sinds zijn studietijd samen met Femke Roemer in het centrum van Amsterdam. Als pedagoog begeleidt hij kinderen met een autistische stoornis. Pas na zijn studie is Jouke Hoogeveen gaan schaatsen. Hij was direct enthousiast over de combinatie van keiharde competitie en gezelligheid binnen het marathonschaatsen. Dit jaar is zijn derde jaar op het hoogste niveau. Ook dit jaar zal hij weer azen op een hoofdprijs, liefst op natuurijs. Vanaf vrijdag 9 oktober zal Jouke Hoogeveen voor Schaatspeloton.nl om de week zijn gedachten in een column vatten.

'Stakker!'. Om de haverklap viel het woord. Nooit heb ik echt kunnen achterhalen wie hier mee is begonnen of wat degene die het uitspreekt er eigenlijk mee wil zeggen. Wanneer je een missslag maakte, wanneer je een goede grap maakte, of wanneer je een puike uitslag ree, je was altijd en overal een stakker. Wanneer je een stakker werd genoemd dan werd er van je gehouden. Zoiets. Denk ik.

Alain Gloor zei het heel vaak. Hoewel hij Zwitser is sprak hij best aardig Nederlands, maar nooit sprak hij mooier Nederlands dan wanneer hij het woord 'Stakker' uitriep. Ook Peter Nauta was erg bedreven in het stakker-roepen. Tussen het harde âwat een stakker' en een grinnikend zacht uitgesproken 'Sta-akker' zat een wereld van verschil in genegenheid.

Ook Jorrit Bergsma maakte deel uit van de stakker-zeggers. Hij, Alain Gloor, Hermen van der Wal, Steffan Wielinga en ik vormden drie jaar terug de Powerplayploeg. Samen met rijders van Hunter gingen we op trainingskamp in Berlijn. Jorrit was daar de lieveling van groep. Met zijn typische jaren zestig kapsel, zijn suffe zonnebril en zijn stakker-geroep was hij een soort mascotte.

Dat jaar worstelde Jorrit met de nasleep van de ziekte van Pfeiffer. Hij kon niet veel trainingsarbeid aan en ook in wedstrijden moest hij zeer zuinig met zijn energie omspringen. Hoewel zijn prestaties tegenvielen en zijn lichaam hem voortdurend in de steek liet, bleef Jorrit bizar opgewekt. Hij bleef maar raadselachtig giechelen en had het over een toekomstige overwinning op de Weissensee. Wanneer hij gezond zou zijn, zou hij daar makkelijk kunnen winnen. Wij lieten hem maar praten, want we hielden van onze stakker.

De stakkergeluiden had ik al enkele jaren niet in mijn nabijheid gehoord. De kleine groep sporters die elkaar voortdurend toe-stakkerden was uiteen gevallen. Sommige waren gestopt en de rest had zich verspreid over verschillende marathonploegen. Met het uiteenvallen van de kleine gemeenschap waarin het stakker-zeggen cultuurgoed was, werd het stil op stakker-gebied.

Tot het deze zomer ineens weer opdook. Op Twitter riepen met name de jongens uit de Renaultploeg om de haverklap stakker naar elkaar. Rob Hadders was een stakker omdat hij in Breda won. Ook toen hij in Veenoord zegevierde was hij nog steeds een stakker. Ik begreep er niets van. Ook Bovenhuis werd na zijn winst in Genemuiden een stakker gevonden. Groeneveld, Hadders en Bovenhuis stakkerden wat af. Jorrit had het stakker-roepen met succes bij Renault geÃ¯ntroduceerd!

In mijn eerste gesprek met Jildou Gemser, die destijds Powerplay trainde, vroeg zij mij om mijn ambities te uiten. Ik wilde graag bochten leren rijden en technisch beter schaatsen. Als ik dat niet zou leren zou ik het niet redden bij de A-rijders. Omdat ik een succesvol skeelerseizoen achter de rug had durfde ik ook verder te dromen en begon over de fantasie van elke marathonschaatser: het winnen van de Elfstedentocht.

"Dat wordt dan een probleem" antwoordde Jildou direct. Er was namelijk nog iemand in de ploeg, ene Jorrit Bergsma die zich dat ook heilig voorgenomen had. Ik kon er toen hartelijk om lachen. Nu neem ik de nieuwe Nederlandse kampioen natuurijs natuurlijk bloedserieus. Wat een stakker!

Alle Columns van Jouke Hoogeveen:

Persoonlijk Record (9 oktober 2009)
Hoe is het nou in Amsterdam? (23 oktober 2009)
Melancholie (6 november 2009)
Partner Pijn (20 november 2009)
De tombola van de B-divisie (4 december 2009)
Afscheid van de Westertoren (18 december 2009)
Priesters in het Peloton (1 januari 2010)
De Tocht (16 januari 2010)
De Fringale (1 februari 2010)
Stakker (12 februari 2010)
Meedoen (26 februari 2010)
Grijze dagen (12 maart 2010)