Natuurijs

geplaatst vrijdag 24 januari 2014 om 22:14:55 op Schaatspeloton.nl

Jessica Merkens is nu voor het derde seizoen actief in de Dames Top Divisie in de ploeg Mastermind. De 22-jarige Utrechtse is dit jaar begonnen aan de onderzoeksmaster Neuroscience & Cognition in haar woonplaats wat vanaf jongs af aan ook haar thuisbasis voor het schaatsen is geweest. Vanaf vrijdag 15 november zal Jessica om de week haar belevenissen als marathonschaatsster aan de lezers van Schaatspeloton.nl toevertrouwen.

Elk jaar kijk ik weer uit naar het moment dat we met een volgeladen auto richting Oostenrijk rijden, op weg naar de Weissensee. Spielplatz der Natur wordt het genoemd, en zo voelt het ook echt! Heerlijk buiten spelen, alle ruimte om je heen, scheuren waar je omheen slalomt met de veilige haven nooit ver uit zicht: de witte tent waar een stel Oostenrijkers elk jaar weer die horde Nederlanders opwarmt met warme en vooral sterke drank. Als regionale rijdster had ik onder de hoede van routiniers Arnold Gaasenbeek en Wim Westerveld al een keer met de Utrechtse baanselectie mogen proeven van dit spektakel, en ik was gelijk verkocht.

Niet wetende dat er nog een overtreffende trap bestond; als eerstejaars landelijk rijdster viel ik met de neus in de boter en reed ik mee met legendarische tochten op natuurijs in Nederland. De ronde van SkasterlÃ¢n waar we met een peloton aan de start stonden dat qua grootte meer weg had van een theekransje. Niet dat ik me daarmee gerust kon stellen, want natuurlijk werd ook hier een bikkelharde koers verreden, op dat verlaten Friese meer. Met mijn prille marathonkennis haalde ik het me in mijn hoofd om het peloton op sleeptouw te nemen om Foske terug te rijden, iets wat me niet in dank werd afgenomen door mijn ervaren mederijdsters. Van (ploegen)tactiek had ik geen kaas gegeten, ik was eigenlijk alleen maar als een toerist verwonderlijk in de rondte aan het kijken. Zo schaatsen op dat prachtige meer, het zwarte ijs, de snelheid die ik wind mee maakte, het kleine cluppie verzorging dat trouw aan de kant stond om mij mijn bidonnetje toe te werpen. De dag daarvoor werd het NK in Emmen verreden, waar mijn brug doormidden brak en ik op een sneeuwscooter naar de finish werd gereden, niet helemaal het droomscenario dat ik in gedachten had maar toch. Eigenlijk vond ik alles al gaaf van die wedstrijden, zo als groentje.

Het hoogtepunt was natuurlijk de Hollands VenetiÃ« tocht. Hoe mistig het was en hoe we (kwam vast door de mist..) met het gehele peloton bij de eerste bocht al verkeerd schaatsten. Een parcours onder de bruggetjes door van Giethoorn, met kluunstukken en dunne stroken ijs waar het damespeloton als een lint doorheen slingerde. Een soort oerkracht kwam in me vrij, waarbij ik steeds maar dacht âbijblijven! aanhaken! anders rijd je helemaal alleen!', waardoor ik netjes in het peloton finishte. Verbazingwekkend makkelijk hoe snel je eigenlijk als een oude veteraan gaat ouwehoeren als je gedachten afdwalen naar natuurijs..

Ik zal maar niet te lang doorgaan (zelfs met een âgeschiedenis' van twee seizoenen is het moeilijk om kort en bondig te blijven als het over natuurijs gaat), maar waar ik nog even stil bij wil staan is de bikkels van afgelopen seizoen die de Alternatieve Elfstedentocht completeerden. Wat een beulenwedstrijd was dat! De sneeuw bedekte het slechte, met scheuren getekende ijs, waardoor het letterlijk vallen en weer opstaan werd. Ik was inmiddels lang en breed toeschouwer toen ik mijn ploeggenootje Zoey door zag ploeteren in de sneeuw, met nog maar Ã©Ã©n andere rijdster in haar gezelschap. Alsof ze elkaars reddingsboei waren en daardoor toch steeds de kracht wisten te vinden om door te gaan. Na 100 KM werd Zoey op de rug van haar vriend uitgeteld de witte tent ingedragen, wat een prestatie! Wat een respect heb ik voor iedereen die daar in die omstandigheden, elke keer dat ze Jannes passeerden, zich weer wisten op te laden om wÃ©Ã©r een rondje te gaan rijden. Ik kan met mijn 22 jaar niet meepraten over die Ã©chte, en al helemaal niet over die helse Ã©chte van '63. Maar in mijn geheugen staat wel voor altijd die editie van de alternatieve gegrift. Laten we hopen dat we ook dit jaar weer prachtige dingen kunnen laten zien vanuit Oostenrijk!

Alle Columns van Jessica Merkens:

Het thuisvoordeel (15 november 2013)
Visualiseren (29 november 2013)
Mooie spulletjes (13 december 2013)
Project W (27 december 2013)
Broertjes (10 januari 2014)
Natuurijs (24 januari 2014)
Schnee (7 februari 2014)
Fan (21 februari 2014)
Een beetje gek (7 maart 2014)