Het thuisvoordeel

geplaatst vrijdag 15 november 2013 om 11:07:56 op Schaatspeloton.nl

Jessica Merkens is nu voor het derde seizoen actief in de Dames Top Divisie in de ploeg Mastermind. De 22-jarige Utrechtse is dit jaar begonnen aan de onderzoeksmaster Neuroscience & Cognition in haar woonplaats wat vanaf jongs af aan ook haar thuisbasis voor het schaatsen is geweest. Vanaf vrijdag 15 november zal Jessica om de week haar belevenissen als marathonschaatsster aan de lezers van Schaatspeloton.nl toevertrouwen.

Met het oog op de afgelopen twee wedstrijden in Utrecht en Den Haag zal ik me in mijn allereerste column buigen over het 'thuisvoordeel'. Al vanaf het moment dat ik op zaterdagavond als klein meisje zo snel mogelijk het Ã¡llereerste rondje wilde rijden als het stoplicht na de dweil op groen ging, rijd ik mijn rondjes in Utrecht op de Vechtsebanen. Inmiddels heb ik mij dan ook kunnen verzoenen met het af en toe heuvelachtige ijs en voelt het als een veilige thuishaven.

Daarnaast heb ik ook nog eens de luxe om al 3 jaar onder de vleugels van Piet en Marianne Stuut te rijden, in pakken van Zuid-Hollandse sponsors. Ik voel me dan ook inmiddels wel semi-Hagenees. De wedstrijdplanning dit jaar wees uit dat we in twee weken tijd allebei mijn thuisbanen achter elkaar zouden aandoen, wat twee weken extra spanning opleverden. Je rijdt je rondjes toch altijd net weer anders onder het oog van vrienden, familie en niet te vergeten sponsors!

Ik vraag me dan ook af of zo'n wedstrijd rijden op je thuisbaan je een thuisvoordeel geeft. Nog meer motivatie om het goed te doen, waardoor er ineens extra adrenaline door je lichaam stroomt na het horen van het startschot. En de nodige endorfines die vrijkomen als je je rondjes rijdt en daar tussen het publiek bekende gezichten ziet staan die met volle borst aan het aanmoedigen zijn, waardoor je het zuur in je benen allang niet meer voelt. Of die heel hard âhoeken! hoeken!' schreeuwen, zoals in het geval van mijn vader, waar ik vooral van binnen een beetje om moet lachen, wat natuurlijk ook weer goede afleiding geeft...

Misschien is het wel per karakter verschillend. Als ik de jonge Evert Hoolwerf zo vol overgave en zelfvertrouwen zie rijden in Utrecht, en de overwinning pakt, denk ik: die is geboren om onder het oog van duizenden toeschouwers nog steeds te kunnen presteren. Om vervolgens lekker nuchter zijn praatje te doen bij de commentator, alsof het gewoon zo hoort dat hij daar op dat ereschavot staat en weer een mooi bosje bloemen mee naar huis brengt. Echt mooi om te zien!

Bij mezelf ben ik er niet zo zeker van, ik vind het altijd maar een beetje eng. Ik win of verlies het liefst in alle anonimiteit, zonder aandacht of druk van mensen buitenaf. Zodra ik mezelf dan ook al iets meer druk op leg voor een wedstrijd, is hij eigenlijk al redelijk gedoemd te mislukken. Mijn ploeggenootjes moesten altijd een beetje lachen om mijn zomer-trainingsschema waar voornamelijk eigenlijk trainingen ontbraken, maar eigenlijk vond ik het altijd wel fijn om me daarachter te verschuilen. Zodra het in de winter slecht ging kon ik mezelf voorhouden âdat ik toch niet zoveel getraind had, en ik me anders Ã©cht wel zou kunnen meten met de besten', en andersom, als het ineens goed ging was het een welkome verassing. Hoe anders was het aan het begin van dit seizoen, toen ik de zomer volgens het boekje gedraaid had. Al na een paar slechte wedstrijden kwam ik in een negatieve spiraal terecht, want ik had toch zeker zoveel energie gestoken in mijn sport! Zo ook de wedstrijd in Utrecht waar ik het meest gÃªnante deed dat je als sporter kan doen: ik stapte uit.

Dit is zeker geen zielig pleidooi, want inmiddels heeft het me een goede les in relativeren opgeleverd en kan ik weer met plezier rijden; de druk is eraf en zo ging het gelijk in Den Haag heel veel beter! Ik dacht nog bij mezelf, wat een geluk het was dat ik nog een tweede thuiswedstrijd had om mijn kunsten te laten zien. Om vervolgens in een belachelijke slapstick terecht te komen, waarin ik over mijn eigen ploeggenootje heen val onder het oog van een heel tribunevak met Mastermind toeschouwers. Ach ja. Gelukkig mag ik deze week weer lekker anoniem rijden in Haarlem...

Alle Columns van Jessica Merkens:

Het thuisvoordeel (15 november 2013)
Visualiseren (29 november 2013)
Mooie spulletjes (13 december 2013)
Project W (27 december 2013)
Broertjes (10 januari 2014)
Natuurijs (24 januari 2014)
Schnee (7 februari 2014)
Fan (21 februari 2014)
Een beetje gek (7 maart 2014)