Mooie spulletjes
geplaatst vrijdag 13 december 2013 om 12:49:32 op Schaatspeloton.nl
Jessica Merkens is nu voor het derde seizoen actief in de Dames Top Divisie in de ploeg Mastermind. De 22-jarige Utrechtse is dit jaar begonnen aan de onderzoeksmaster Neuroscience & Cognition in haar woonplaats wat vanaf jongs af aan ook haar thuisbasis voor het schaatsen is geweest. Vanaf vrijdag 15 november zal Jessica om de week haar belevenissen als marathonschaatsster aan de lezers van Schaatspeloton.nl toevertrouwen.
Wat is dat toch met mooie spullen in de sport? Al schrijvend zit ik te wippen op mijn stoel bij de gedachte aan de allereerste ijstraining vanavond, met mijn nieuwe aanwinst op mijn hoofd. Niet dat het me altijd heeft geboeid, naarmate ik ouder werd en de prestaties beter werden werd de âbeloningdrang' schijnbaar ook steeds groter. Hoe anders was dat toen ik als klein pupilletje in het rond reed in een lila âMilkapak', zoals we hem thuis nu liefkozend noemen. Ik had eigenlijk nooit door wat ik droeg, of waar ik op schaatste, totdat ik een keer een flitsende actiefoto terugzag op internet met een welgemeende, niet zo vriendelijke comment eronder van een onbekende medeschaatser, die duidelijk geen passie voor lila had.
Ik heb trouwens gemerkt dat niet alleen vrouwen van mooie spulletjes houden, in tegendeel. In de (top)sport lijkt het bij mijn mannelijke collega's een serieuze zaak te zijn om je materiaal, inclusief kleding en accessoires op orde te hebben. De stralend witte sokken die hoog over de gebruinde ingeoliede gladde onderkuiten opgetrokken moeten worden voor elke wielerkoers, of de altijd glimmende racefietsen die zoals het lijkt na elke inspanning uitgebreid gewaxt en gepoetst worden. Je wil er uiteraard niet uitzien als een beunhaas.
Ik hoor het gesputter al: âdat zijn die verwijfde wielrenners, wij schaatsmannen zijn uit héél ander hout gesneden'. Dan ook maar een kleine anekdote uit onze eigen wereld: Ik kan me een buitengewoon druilerige zondagochtend herinneren van deze zomer, waarin ik me om 9 uur meldde op het parcours in Sloten om een wielertraining af te werken met het gewest. Iedereen keek met tegenzin naar de regen die neerkletterde op het wegdek, en de grauwe lucht die oneindig leek te reiken. Een mannelijke marathonner liet bijzonder beteuterd zijn blik glijden over het natuurgeweld buiten, en zijn mooie parelwitte Sidi-schoentjes die na deze training waarschijnlijk beduidend minder parelwit zouden zijn. Als er geen Dirk of Birgit zou bestaan dan zou hij waarschijnlijk zijn toevluchtsoord nooit verlaten hebben. Maar ja, zij stonden op, en wij dus ook. En als de trainers en dames inmiddels in de regen buiten staan, dan moet je wel, wil je je mannelijkheid niet onherstelbaar beschadigen. Dat moet pijn gedaan hebben!
Ach ja. Ik heb ervaren dat het kunnen presteren op de top van je kunnen aardig wat mentale veerkracht vereist. En als die mooie spullen je dan net dat extra beetje geven dan is dat het waard. En als ik dan vannacht alsnog zwetend wakker word van het kleine fortuin wat ik heb uitgegeven, dan reken ik die bril gewoon om naar de biertjes die ik de afgelopen maanden heb laten staan.
Alle Columns van Jessica Merkens:
Het thuisvoordeel (15 november 2013)Visualiseren (29 november 2013)
Mooie spulletjes (13 december 2013)
Project W (27 december 2013)
Broertjes (10 januari 2014)
Natuurijs (24 januari 2014)
Schnee (7 februari 2014)
Fan (21 februari 2014)
Een beetje gek (7 maart 2014)