Lijders en Leiders

geplaatst vrijdag 1 maart 2013 om 07:37:32 op Schaatspeloton.nl

Antoine de Schipper zal dit jaar in de kleuren van Team Haven van Amsterdam debuteren in de Top Divisie na twee jaar in het B-peloton te hebben gereden. Naast het schaatsen is Antoine docent bewegingsonderwijs op een basisschool in Zeist en in de afrondende fase van de ALO opleiding. Antoine is 30 jaar, woont samen in Utrecht en rijdt komende zomer ook in het A-peloton voor het skeeleren. Antoine probeert vanaf 26 oktober elke twee weken zijn belevingen in het Top Divisiepeloton te verwoorden in een column voor Schaatspeloton.nl.

Veelbewogen weken zijn aan het peloton voorbijgegaan. In alle commotie van Zweden, transfers, de drie-weekse-daagse, een overwinning van een oude meester op een nieuw onderdeel, een slachtoffer van de vooruitgang en aangekondigd afscheid van enkele iconen is het lastig kiezen waar over de schrijven. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een klein moment, wat niet iedereen zal zijn opgevallen.

Proloog: Het decor
We schrijven drieÃ«ntwintig februari 2013. Het peloton is met gemengde gevoelens afgekomen op een wedstrijdserie, die symbool staat voor de vernieuwing van onze sport. Kort, snel, spannend en spektakel dat zijn de kernwoorden van de nieuwe onderdelen, die -beter goed gejat, dan slecht verzonnen- uit de wielersport via het inline skaten tot ons zijn gekomen.

Voor ons rijders is het een gek gevoel. Alsof je schaak speelt met lopers op de plekken van paarden en andersom. Het heeft een gemeenschappelijke basis, maar de uitwerking is totaal anders. Verrassend en verfrissend onwennig trekken wij met -en tegen- elkaar ten strijde. Op de puntenkoers verliezen de skeelerhelden zichzelf in tactisch spel en geven daarbij ruimte voor een aanvalsgroep. De iconen vallen van hun voetstuk en de sluwe oude meester met sterke benen en waarschijnlijk het best strategische strijdplan wint op een prachtige manier.

Tijdens de warming up voor mijn afvalkoers begin ik het naar mijn zin te krijgen. Doordat maar twee man van elke ploeg in de baan is, is er mooiere strijd. Iedereen moet met de billen bloot en het veld ligt dan ook helemaal uit elkaar. Prachtig mooie sport om te kijken. Ik maak nog een kort praatje met de sectie marathon over nota bene veiligheid van het parcours op de Weissensee. Dat in Dronten het ziekenhuis ook ver rijden is net als op het Oostenrijkse bergmeer.

De afvalkoers begint. De sfeer is gespannen en links en rechts zijn kleine valpartijen. Ik heb het gevoel dat mensen verrast zijn over het concept en niet nagedacht hebben over hoe ze een afvalkoers moeten aanpakken. Ineens moet er een nieuw plan komen bij enkele rijders wat leidt tot paniekerig bewegen. Na enkele ronden stapt een van de rijders noodgedwongen in de kleine ruimte op een pion en gaat met een buikschuiver door het peloton. Iedereen weet hoe dit is afgelopen.

Ikzelf lag er ook bij. Bij het zien van de televisiebeelden van de Reschensee moest ik van binnen een beetje lachen om het als een speenvarken gierend naar adem happen van Jan Maarten Heideman. Mij trof hetzelfde lot door een stevige klap op het borstbeen. Boontje komt om zijn loontje. Op de plek waar ik op de Weissensee gehecht was op mijn knie, heb ik opnieuw in de volle lengte een schaats gehad die mijn vastus medialis heeft beklemd. Maar het kon allemaal erger. Gelukkig ben ik niet opengesneden.

We rijden nog enkele ronden en vertrekken dan vol afschuw naar de kleedkamer terwijl Erwin vakkundig door twee collega's en de medewerkers van het rode kruis wordt gestabiliseerd tot er een ambulance ter plekke is (Hulde!). Mopperend vertrekken we een voor een naar de kleedkamer. Teamgenoten zijn even klaar met sporten. Op een bankje zit de ongelukkige veroorzaker van de valpartij in tranen.

Scene I: In de kleedkamer
Een jurylid komt binnen en vertelt dat de wedstrijd wordt voortgezet. Er klinkt gesmoes op de kleedbankjes. Een paar rijders roepen wat negatieve kreten zoals: "We hebben geen zin meer". Een veteraan spreekt zich nadrukkelijk uit dat de wens om te rijden bij de meesten verdwenen is. Het jurylid kijkt om zich heen. Alsof hij niet verwacht had dat de rijders collectief de handdoek in de ring zouden gooien. Er ontstaat een discussie hoe de afvalkoers af te handelen. Dan volgt de genadeklap. Een van de rijders is niet alleen negatief, maar kan alle energie in een keer omzetten in een positief moment.

"Laten we, uit respect voor Erwin, deze koers helemaal schrappen"

Discussie gesloten. Allemaal een positieve gedachte om achter te gaan staan. De patrÃ²n van het peloton heeft gesproken.

Epiloog: In gedachten
Dus bij deze Erwin. We hebben bijna allemaal even aan je gedacht. We hadden bijna allemaal een knoop in onze maag toen we jou zo op het ijs zagen liggen. Rijders in het peloton zullen vaak nooit elkaars vrienden worden, maar we zijn wel goede collega's en begaan met de weg, die jij nog zal moeten gaan. Dat juist jij, die al van de zomer een slagaderlijke bloeding opliep bij een (te) gevaarlijk inline parcours, het moest overkomen.

Het beste ermee,

Antoine

Ps: Gratis tip van mij:

Beste juryleden,
Indien u van plan bent weer een afvalkoers te houden. Neem dan de volgende suggesties in overweging:

1) laat de afvalling indien mogelijk op de 1000m finish geschieden, dan is er meer ruimte voor het peloton om de bocht in te gaan
2) Haal de pionnen weg in de bocht, zeker als ze niet mooi in een bochtlijn staan
3) Rij iets meer ronden tot de eerste afvalling, zodat we niet allemaal fris zijn

In de hoop hiermee een positieve bijdrage te hebben geleverd.

Alle Columns van Antoine de Schipper:

Schoothondje of Everzwijn (26 oktober 2012)
Nachtmerrie (9 november 2012)
Omarm je vrouwelijkheid (23 november 2012)
Master Gemser (7 december 2012)
Geef Alles, Geef Acht (21 december 2012)
Ergernis top-4 (4 januari 2013)
STREEP (18 januari 2013)
In een scheur (1 februari 2013)
Ons geheim (15 februari 2013)
Lijders en Leiders (1 maart 2013)
Me Like Twaiku (15 maart 2013)