Schaatspeloton.nl - Columns - Goedemorgen...

Goedemorgen...

geplaatst vrijdag 28 december 2007 om 10:06:00 op Schaatspeloton.nl

Martijn Kromkamp

Martijn Kromkamp is, namens Beelen Sloopwerken, aan zijn zevende seizoen bezig als rijder in het A-peloton. In die jaren was hij goed voor enkele podiumplaatsen, daaronder ook twee medailleplekken bij de Nederlandse Kampioenschappen op zowel kunst- als natuurijs in 2004. De 27-jarige inwoner van het Friese Wolvega is tevens de zoon van oud marathoncoryfee Jan Eise Kromkamp, waarmee hij ook nog twee jaar samen op het hoogste niveau uitkwam. Bij zijn vaders afscheid nam Martijn symbolisch diens, toen nog vaste, beennummer 26 over. Vanaf vrijdag 5 oktober zal Martijn Kromkamp op Schaatspeloton.nl zijn belevenissen en overpeinzingen delen met de lezers.

Het is een uur of 6 op een winterse doordeweekse ochtend. Ik rol uit bed en voel aan mijn benen. Vorm, ik voel het gelijk. Ze zijn goed op spanning en hebben last van een beetje een zeurderig gevoel. Ik kijk naar mijn fiets die in een Tacx geparkeerd staat. Zal ik even een kwartiertje warm draaien om het lichaam wakker te laten worden? Nee, ik doe het niet.

Eerst maar even de wasdroger leeghalen. Daar zitten alle spullen nog in van de vorige dag. Het ontbijt is hetzelfde als elke dag waarop een belangrijke natuurijswedstrijd wordt gereden. Een bord cruesli en een bord kale spaghetti. Na het ontbijt kijk ik nogmaals naar mijn fiets en denk nog steeds hetzelfde. Niet nodig, ik heb vorm. Met de tas op wieltjes achter mij aan rollend trek ik de deur achter mij dicht. Het is helder buiten en vriest een graad of 8. Heerlijk weer voor een NK op echt Nederlands natuurijs.

Nadat ik mijn vader thuis heb opgepikt rijden we richting Earnewoude. In de eigen provincie, mooi naast de deur. Ik krijg nog wat tips van de oude meester die ik ergens een plekje geef in mijn chaotische brein. Zenuwachtig ben ik nooit geweest, dus ben ik dat ook vandaag niet. Bij aankomst ontmoet ik mijn teamgenoten. Na een korte bespreking beginnen we ieder op onze eigen manier aan de voorbereiding. Dit betekent voor mij vooral rustig wandelen en kijken naar de concurrentie. Een beetje schudden met de benen en heel bewust elk deeltje van mijn lichaam in gedachten voelen. Zoals altijd, met een goed stuk muziek ter ondersteuning. In de kleedkamer is het druk, het lijkt wel of er veel meer rijders zijn dan anders. De helft ken ik niet eens. Ik zit naast Joost Juffermans. We dollen wat en halen oude herinneringen op uit de afgelopen jaren. Voordat we er erg in hebben is het tijd om naar de start te gaan. Het is net licht geworden en iedereen is klaar voor het vertrek. Als het startschot heeft geklonken lijkt het een beetje op de invasie van de geallieerden in Normandië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Iedereen probeert een vrij spoor te vinden om zijn schaatsen neer te zetten. Na twee kilometer wordt het rustiger en kan ik eindelijk fatsoenlijk mijn slag af maken.

Ik zit lekker van voren en draai gemakkelijk mee. Het lijkt wel vanzelf te gaan... Op de heenreis heeft mijn vader me nog verteld dat ik me rustig moet houden als ik dit gevoel krijg. Ik besluit dan ook om me de eerste 50 kilometer niet in een kopgroep te laten zien. Er zijn verschillende kopgroepen geweest maar steeds wordt alles terug gereden. Halverwege koers besluit ik dat het moment daar is om wat op te schuiven in het peloton. Ik kom wat mensen tegen die op mijn favorietenlijstje staan. Een aantal daarvan schrap ik meteen op het moment dat ik ze zie schaatsen. Dat wordt niks meer.... Een aantal anderen houd ik nauwlettend in de gaten. Met nog 30 kilometer te gaan wordt het peloton in stukken uit elkaar gereden. Ik zit gelukkig in het voorste deel en kan nog vrij makkelijk volgen. Wat is het lang geleden dat ik me zo gevoeld heb! Toch zeker een jaar of 4. Ik kijk om mij heen en zie dat er echte kanonnen in de groep zitten. Henk Angenent, Rob van Meggelen, Miel Rozendaal en Jan Maarten Heideman. Ze zijn er allemaal. Ik voel me sterk, maar doe niet teveel kopwerk. Een van de wijze lessen van mijn ouwe heer luidt: doe nooit meer dan een ander! Ik hou me eraan. Tien kilometer voor de finish wordt er gedemarreerd. Hierna is er nog 5 man over. Nog een demarrage. Ik kijk achterom en zie 2 man lossen. Een heerlijk gevoel. Mijn benen en rug doen pijn, maar het interesseert me niet. Ik wacht op mijn moment. Mijn moment komt met 400 meter te gaan. Ik wacht tot de sprint wordt aangegaan. Ik reageer gelijk en 400 meter voor de streep zet ik mijn sprint in. Ik kom er naast. Ik blijf er een beetje naast hangen en denk aan mijn vader die al eens met centimeters geklopt werd bij een NK. Daar haal ik extra kracht uit en kan nog een kleine versnelling plaatsen. Voordat ik het weet ben ik als eerste over de streep gegleden en steek ik mijn handen in de lucht. Ik schreeuw zo hard als ik kan. Mijn vader wacht verderop op mij met open armen. Ik laat me daarin vallen en probeer mijn gedachten op een rij te krijgen. Dit gaat vrij moeilijk met een microfoon onder mijn neus en een camera op mijn snufferd gericht. Ik vertel kort en bondig mijn verhaal en krijg een jack en een droge muts aangereikt. Ik word opgeroepen voor de huldiging en wil net richting het podium gaan als mijn vader mij de telefoon aanreikt. "Ik heb je moeder aan de lijn!" Ik neem de telefoon van hem over en hou hem tegen mijn oor.

Op het moment dat ik mijn moeder aan de lijn krijg besef ik mij dat ik nog wel eventjes kan wachten op de nationale titel. Ze vertelt mij namelijk dat ik wel een verdomd goede reden moet hebben om haar om 5 uur in de ochtend te bellen. Ik verontschuldig mij en meld haar dat ze het telefoontje maar snel moet vergeten. Ik draai me om en kruip nog maar eens diep onder de dekens tegen de warme billen van Sanne aan. Het zal de komende dagen toch nog niet gaan vriezen.

Alle Columns van Martijn Kromkamp:

Verrassing (5 oktober 2007)
Koning Jan (19 oktober 2007)
Orgasmisch (2 november 2007)
Het echte werk (16 november 2007)
Vrouwen... (30 november 2007)
De eer aan wie? (14 december 2007)
Goedemorgen... (28 december 2007)
Zomerzon (11 januari 2008)
5 euro! (25 januari 2008)
Zware weken (8 februari 2008)
Skippy Skibril (22 februari 2008)
Het zit erop (7 maart 2008)
Op rolletjes (21 maart 2008)