Schaatspeloton.nl - Columns - Priesters in het Peloton

MASTERSKATING NEDERLAND - Vereniging tot behoud en versterking van het georganiseerde (marathon)schaatsen en inline-skaten voor Masters

Priesters in het Peloton

geplaatst vrijdag 1 januari 2010 om 11:38:26 op Schaatspeloton.nl

Jouke Hoogeveen

Jouke Hoogeveen is een 30-jarige Pedagoog uit Amsterdam. Daarnaast skeelert en schaatst hij op het hoogste niveau. Zijn talent om lang door te kunnen bijten komt goed van pas op lange wedstrijden op asfalt en ijs. Zo won hij vorig seizoen de 150 kilometer op natuurijs in Zweden. Jouke Hoogeveen is geboren in het Elfstedenstadje IJlst, maar woont sinds zijn studietijd samen met Femke Roemer in het centrum van Amsterdam. Als pedagoog begeleidt hij kinderen met een autistische stoornis. Pas na zijn studie is Jouke Hoogeveen gaan schaatsen. Hij was direct enthousiast over de combinatie van keiharde competitie en gezelligheid binnen het marathonschaatsen. Dit jaar is zijn derde jaar op het hoogste niveau. Ook dit jaar zal hij weer azen op een hoofdprijs, liefst op natuurijs. Vanaf vrijdag 9 oktober zal Jouke Hoogeveen voor Schaatspeloton.nl om de week zijn gedachten in een column vatten.

Ik ben geen gelovig mens. Opgevoed zonder god is er nooit een gevoel ontstaan voor de hogere macht. Toch heb ik als niet gelovige altijd met veel bewondering gekeken naar 'de professionals van het geloof'. Priesters, dominees, rabbijnen en verlichte boeddhisten lijken eigenschappen te bezitten die ik als ongelovige burger ontbeer.

Deze mannen doen niet alleen bijzonder regelmatig wijze uitspraken, ze zien er ook wijs en verstandig uit. Waarom ik deze mannen voor wijzen hou is lastig te beantwoorden. Wanneer kan je aan iemand zijn uiterlijk opmaken dat het innerlijk van hoog niveau is? Waarschijnlijk stralen deze mannen bepaalde deugden uit, die ik vervolgens met wijsheid associeer.

In de eerste plaats hebben veel geestelijken een benijdenswaardig rustige manier van doen. Zij bewegen langzaam, praten gestaag formulerend en geven anderen de ruimte. Geen drukke gebaren, plotselinge interrupties of schreeuwerig gedrag bij deze heren. Nee, slechts rustig kabbelende zinnen en gebaren.

Daarnaast is er bij hen vaak sprake van een haast kinderlijke blijmoedigheid. Zelfs wanneer er zeer ernstige zaken spelen weet bij veel van deze religieuze types hun glimlach van geen wijken. Zo nu en dan ontsnapt er zelfs een gulle schaterlach, iets wat men meestal niet verwacht bij mensen van het geestelijk leven.

De rust, de gemoedelijke blijheid gecombineerd met een uiterst energieke uitstraling maakt van deze gelovigen bijzondere en charismatische personen. Binnenin deze mannen lijkt een soort schat te zitten. Vanuit hun ogen straalt deze schat van..tja..wijsheid, geluk, innerlijke rust…zoiets…ons tegemoet.

Het peloton zit vol priesters. Bovengenoemde religieuzen schaatsen voortdurend in ons midden. Of zij ook in god geloven weet ik niet, maar hun uitstraling geeft mij de indruk dat zij een rijk innerlijk leven bezitten. Een leven vanbinnen dat deze mannen – bescheiden als zij zijn – echter rustig voor zichzelf houden en niet van de daken schreeuwen.

De sprinters zijn het niet. Ook zij hebben bijzondere eigenschappen, maar de religieuze component lijkt me hierin gering. Nee het zijn de langeafstandrijders, de monniken van het natuurijs, die een jaloersmakende rust en wijsheid uitstralen. Zij schijnen een soort kennis te bezitten waardoor het niet langer nodig is om haantje de voorste te zijn.

Laat ik een paar namen noemen om dit uiterst vage verhaal wat kracht bij te zetten. Ruud Borst….Jeroen de Vries….Rene Ruitenberg…Casper Helling…..Jens Zwitser…..Arjen Becker. Stel deze mannen voor als priester, dominee, non….wat mij betreft als Zen-boeddhist. Trek ze in gedachten een habijt aan en kijk in hun stralende ogen. Geloofwaardig toch?

Vergt dit teveel van de fantasie? Ga dan kijken deze winter op de Weissensee, of tijdens ijzige koude bij een wedstrijd in Finland of Zweden. Zie hoe deze mannen de snelle jongens van het peloton één voor één achter zich laten. Zie hoe deze mannen van de hogere macht honderden kilometers lang werken aan een wijs gebed.

Kijk tijdens hun bewonderenswaardige inspanning even naar hun gezicht. Er zal geen van pijn vertrokken of nijdige blik te zien zijn. Met een ontspannen glimlach die per kilometer koude lijkt te groeien gaan zij in nederigheid voorbij. Deze mannen winnen niet op de finish, de winst is bij hen al binnen.

Alle Columns van Jouke Hoogeveen:

Persoonlijk Record (9 oktober 2009)
Hoe is het nou in Amsterdam? (23 oktober 2009)
Melancholie (6 november 2009)
Partner Pijn (20 november 2009)
De tombola van de B-divisie (4 december 2009)
Afscheid van de Westertoren (18 december 2009)
Priesters in het Peloton (1 januari 2010)
De Tocht (16 januari 2010)
De Fringale (1 februari 2010)
Stakker (12 februari 2010)
Meedoen (26 februari 2010)
Grijze dagen (12 maart 2010)