Pelotonmolloot

geplaatst vrijdag 17 maart 2017 om 11:05:43 op Schaatspeloton.nl

Janneke Elzinga (1994) is opgegroeid in het Noord-Brabantse Oosterhout. Haar thuisbaan ligt in Breda, maar de laatste jaren schaatst zij in Nijmegen. Daar is zij nu bezig met haar laatste jaar van de Master Molecular Mechanisms of Disease. Opgevoed als langebaanschaatser, merkte Janneke een aantal jaren terug dat het marathonschaatsen veel beter bij haar past. Dat resulteerde afgelopen voorjaar in promotie naar de Topdivisie. Daar maakt zij dit seizoen haar debuut met het onlangs (zelf) opgerichte team iM FARMING. Als columnist zal zij vooral haar ervaringen als groentje in het peloton met het publiek van Schaatspeloton.nl delen.

Een jaar geleden begonnen we met een groepje fanatiekelingen - 'kandidaten' - aan een nieuw avontuur. Samen wilden we een marathonteam oprichten, maar er moest uiteraard wel geld in de pot komen. Zo geschiedde. Ons avontuur kende uitdagende opdrachten, bloedstollende momenten en vele obstakels. En af en toe werd er flink gemold.

Het seizoen 2016/2017 was wellicht niet het meest gunstige om een ploeg op te richten. De verplichting van snijvaste pakken en de verhoging van het inschrijfgeld maakten het budget minder aantrekkelijk voor sponsoren. Ook liet de goedkeuring van pakontwerp en teamnaam wat langer op zich wachten. Zou de kleding nu wel op tijd af zijn? Toen deze eenmaal tijdig was gearriveerd, bleken de kleuren niet in orde. Achteraf gezien kleine mollenstreken, maar wat waren we opgelucht toen we op 22 oktober als volwaardig, gesponsord team aan de start stonden. Het voelde alsof we de finale al hadden bereikt. Het daadwerkelijke seizoen moest echter nog beginnen.

Ik denk dat ik na de wedstrijd in Rotterdam in een tunnelvisie ben beland - logisch, gezien de bouw van deze "pop-up" ijsbaan. Tijdens deze wedstrijd en de marathons die erop volgden, werd onze ploeg achtervolgd door valpartijen, materiaalpech en griepjes. Meerdere malen hebben we de livebeelden teruggekeken, op zoek naar verborgen aanwijzingen, maar zonder resultaat. De machteloosheid sloeg echter pas toe, toen we halverwege de reis naar de Weissensee met buspech langs de snelweg stonden. Het bleek het begin van een week vol slechte karma met materiaalpech tijdens de koers, een kapotgewaaide tent en een zoekgeraakte sleutel. Wie zat er in onze ploeg te mollen? De buren waren hoofdverdachte nummer één, maar ook Bart MOL, Jade van der MOLen en Marleen MOLenaar waren opvallende namen. De Weissensee was ook de plek waar in het geheim nieuwe bondjes werden gesloten. Ondertussen noteerden we alles braaf in onze molboekjes en gingen we op zoek naar houvast, in de vorm van jokers en vrijstellingen. Bijvoorbeeld voor aanvang van de ploegenachtervolging, toen we de baan gingen verkennen. Mijn ploeggenootjes hurkten ineens neer, veegden de sneeuw van het ijs en tuurden geagiteerd naar de bodem van het meer. Zat er soms een vrijstelling verstopt in het ijs? Het bleek niet meer dan een luchtbel.

Echter, waar in het televisieprogramma elke week afscheid wordt genomen van een kandidaat, wisten wij gaandeweg juist steeds meer harten voor ons te winnen: gevestigde namen in het marathonschaatsen, die een helpende hand boden; een ploegleider en een verzorger, die hun tijd en energie in ons wilden steken; trouwe fans, zoals ouders die stad en land afreisden om een wedstrijd bij te wonen, en 'partners', die thuis trouw de koers volgden via de livestream; trainers, die niet genoegen namen met enkel en alleen de uitslag; en trainingsmaatjes, aan wie we uitgebreid – soms ongevraagd - verslag konden doen. Ja, ook wij sloten in Oostenrijk in het geniep een bondje. We kijken uit naar het volgende seizoen van team iM FARMING, versterkt door Anne Tauber.

Met het oog op al die support en steun, ga ik bij mezelf te rade: misschien was ik zelf wel de Mol. Zo reed ik als onhandig groentje (de kleur van de mol!) tijdens marathons regelmatig in de weg, wilde ik binnen de ploeg per se het penningmeesterschap op me nemen en heb ik een keer de dopingcontrole ernstig vertraagd. Met mijn valpartijen, echter, benadeelde ik meestal alleen mijzelf. Behalve die ene keer tijdens de ploegenachtervolging op de Weissensee, toen mijn val een goede klassering van de baan veegde – hadden we nu toch maar een joker ingezet.

Het antwoord op de vraag wie de Mol is, laat ik nu maar even in het midden. Belangrijker is de vraag, waar het geld in de pot vandaan komt. Via deze weg wil ik daarom onze sponsoren bedanken: onze hoofdsponsor Kverneland Group, die het avontuur met ons aandurfde; A2Z reclame, die onze teamkleding realiseerde; HPS Techniek, schildersbedrijf De Haan & De Vries, Escape Room Wageningen en Sint-Oelbertgymnasium, die financieel ook een steentje bijdroegen; en ten slotte Flapjack Nederland, die ons maandelijks voorzag van onze favoriete havermoutrepen. Hopelijk kunnen we volgend jaar ook weer op hen rekenen.

Het seizoen zit erop, evenals mijn jaar als debutante en columniste. Ik duik nu tijdelijk ondergronds. Tijd voor test en executie?

Alle Columns van Janneke Elzinga:

Warning: Undefined variable $overzicht in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/script/columnistenbanner.php on line 4