Schaatspeloton.nl - Columns - De zoon van...

De zoon van...

geplaatst vrijdag 2 november 2012 om 09:15:57 op Schaatspeloton.nl

Erik Jan Kooiman

Erik Jan Kooiman, 26 jaar uit Lekkerkerk, debuteert dit jaar in het B-peloton als rijder van Team Schaatscentrum De Uithof. De part-time aardrijkskundedocent op een middelbare school, zoon van oud-marathonschaatsers Jan en Ineke Kooiman, was de afgelopen jaren actief in de wielersport. Het schaatsbloed kruipt echter waar het niet gaan kan en kwam vorig seizoen naar boven waarop Erik Jan regionale schaatsmarathons begon te rijden met als hoogtepunt het winnen van de eerste marathon op natuurijs in Noordlaren. Erik Jan zal vanaf 2 november voor Schaatspeloton.nl elke twee weken de ervaringen in zijn debuutjaar delen.

Het begint al op jonge leeftijd. "Ow, ben jij er één van Jan en Ineke?" Als daarna blijkt dat dezelfde sport je ook in de genen zit, is er geen weg meer terug, en ben je automatisch "de zoon van".

Er zijn genoeg beroemde voorbeelden te noemen. Jordi kon onmogelijk opboksen tegen de status van zijn vader Johan. Axel was een verdienstelijk coureur, maar geen schim van zijn vader Eddy. In de schaatswereld is het Sven wel gelukt om de faam van zijn vader Yep voorbij te streven, misschien heeft ie ook dát in recordtijd geflikt.

Hoewel ik dit vader-zoon-complex nog heb proberen te ontwijken door voor het wielrennen te kiezen, schalde het toch vrijwel ieder criterium weer door de speakers: "Erik Jan Kooiman, de zoon van oud marathonschaatsers Jan en Ineke Kooiman uit Ammerstol!". In eerste instantie was ik strijdbaar, ik wilde van dat stigma af. Ik zou uit de schaduw stappen, en zelf als gewaardeerd coureur door het leven gaan. Hoe beter ik van voren ging koersen, hoe beter dat ook lukte.

Tot afgelopen winter. Na een aantal mooie natuurijswinters samen met pa geschaatst te hebben, besloot ik het roer om te gooien. Wielrennen is een prachtige sport, maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toen ik vorig jaar begon met het rijden van regionale marathons, betrapte ik mezelf erop dat ik steeds weer bij pa en ma langs ging, voor de kneepjes van het vak. Alle adviezen en rituelen van "de oude stempel" wilde ik leren. Als wielrenner was ik eigenwijs en loste ik het zelf wel op, nu niet meer. Stef Bos zingt niet voor niets; "voor alles wat jij doet, heb ik hetzelfde ritueel". Dus: iedere training beginnen met heel rustig inrijden, anderhalf uur voor de wedstrijd een bruine boterham met een bak koffie, en naderhand een biertje mag best, want "dan slaap je beter". Die laatste had ik als wielrenner ook nog kunnen verzinnen. Joop Zoetemelk had maar één eis na een Tour-etappe: twee koude blikjes bier op zijn nachtkastje. Nu moet ik misschien ook niet teveel praten over wielrenners en nachtkastjes, dat is de laatste tijd geen goede combinatie gebleken.

Ook toen ik eind januari ineens in de auto zat richting Noordlaren voor de eerste marathon op natuurijs, belde ik naar het thuisfront: "Jongen, laat je niet gek maken. Er zal een hoop poppenkast rondom de baan zijn, maar trek je er niks van aan. Rijd je eigen wedstrijd". De volgende ochtend stond het op de voorpagina van de Telegraaf: "...Erik Jan Kooiman, zoon van oud marathonschaatsers Jan en Ineke Kooiman...". Inmiddels ben ik er trots op.

Alle Columns van Erik Jan Kooiman:

De zoon van... (2 november 2012)
Muziek! (16 november 2012)
Deutsche gründlichkeit (30 november 2012)
De eerste keer (14 december 2012)
Een NK zonder clichés (28 december 2012)
Pak die kans! (11 januari 2013)
De bom (25 januari 2013)
Onze Spielplatz der Natur (8 februari 2013)
Omscholing (22 februari 2013)
Flow (8 maart 2013)
Bart en zijn bewegingsintelligentie (21 maart 2013)