Zijn NK natuurijs

geplaatst vrijdag 16 januari 2009 om 15:06:33 op Schaatspeloton.nl

Sven Abe Tjalma is een 21-jarige landelijk Eerste Divisierijder in de nieuwe noordelijke Clafis/JB schaatsploeg. Sinds de koude winter van 1997 is hij op de schaatsijzers te vinden, wat uiteindelijk vorig seizoen leidde tot zijn debuut in de landelijke B Divisie. Sven Abe Tjalma is student architectuur aan de Fachhochschule in het Duitse Erfurt. Naast het worden van architect wil hij in Erfurt nog een tweede doel verwezenlijken, het schaatsen perfectioneren. Dit tweede doel moet leiden naar de elfstedentochtoverwinning waarvan hij droomt. In zijn columns, vanaf 10 oktober op Schaatspeloton.nl, deelt hij zijn belevenissen, meningen en gedachten graag met de lezers.

Zoals u weet is er in onze marathonsport weer geschiedenis geschreven. Erg lang hebben we er op moeten wachten, maar wij hebben na 12 jaar weer voor een Nederlands kampioenschap op eigen wateren mogen strijden. "Geduld is een schone zaak." Wij hebben na veel geduld laten zien, een wedstrijd als geen ander. U hebt het allemaal live mee mogen maken. Ik wil u een blik geven van wat u niet gezien heeft tijdens het NK. Een blik van een nobody in dat grote peloton.

Vandaag is de droom werkelijkheid geworden. De droom over je eerste wedstrijd bij de heren. De droom om te strijden met je idolen. Nachten lang zijn alle denkbare scenario's wel eens voorbij gekomen. Je vraagt je jaren lang af hoe het is om zij aan zij met Jan Maarten Heideman te strijden. En eindelijk komt je droom uit, en in het slachtveld genaamd NK natuurijs nog wel!

Wakker wordend in ouderlijk huis is het een ochtend als vroeger. De koeien loeien en de ramen zijn witbedekt met sneeuwsterren. De rijder haalt de ijspegels onder zijn neus vandaan in de loop naar de versbedekte keukentafel. Van zijn pake verneemt hij dat het Nk weldegelijk doorgang krijgt en met een verse kop koffie en een groot bord brinta start de voorbereiding op zijn wedstrijd. Hij heeft er veel zin in en snel belt hij de ploeggenoten voor het reisschema. Bij het inpakken van de tas begint hij echter de realiteit in te zien.

Hij bedenkt zich dat het eigenlijk onzin is om voor de overwinning te gaan rijden. "Ja het kan voorkomen dat ik per ongeluk in een kopgroep beland, het probleem is dan alleen dat Willem Hut ook eens kop overneemt en ik zeker gelost wordt. Het kan zijn dat ik de mogelijk heb mee te sprinten met de massa sprint, echter is mijn spagaatfinish niet van de klasse als die van Sjoerd Huisman en zal zeker verliezen." De enige manier om te winnen is te hopen dat het hele peloton door het ijs zakt en hij het geluk heeft als enige door te kunnen rijden. Maar jammer genoeg is het ijs vijftien centimeter en daar zak je niet zomaar doorheen.

De rijder begint af te wegen, of hij gaat heen en verliest, of hij reist niet af en verliest niet. Een verlies is hem even erg als het niet uit laten komen van zijn droom en bedenkt dan dat hij zijn NK zal starten met een andere instelling als alle anderen. "Ik zal geen wedstrijd rijden, voor mij zal het een toertocht zijn. Het zal mijn eerste klassieker zijn die ik tussen de grote jongens rijd. Mijn ontmaagding en ik zal er van genieten!"

Langzaam komt de wedstrijd dichterbij en zijn ploeggenoten worden zenuwachtiger. Waar hij bij de start met veel zin en een frisse blik vooraan staat, zijn zij nog druk voedingbidons aan het halen als het peloton wegrijd. Na een kilometer voert de rijder de opdracht uit die het teammanagement hem opgegeven heeft. Er wordt door 2 jongens gedemarreerd, voor hem een mooie gelegenheid om er overheen te springen, alleen weg te rijden en de mensen thuis de sponsor te laten zien.

Voor hem is de wedstrijd na twee kilometer voorbij en begint hij met het genieten van zijn toertocht. Hij laat zich zakken in het peloton en kruipt achter Arjan Smit, "een man waar ik veelbewondering voor heb." hij komt zijn ploeggenoten voorbij en begint wat te geinen, geen reactie want zij staan op scherp. Voor de lol rijdt hij middendoor het peloton weer naar voren, van gaatje naar gaatje springt de rijder richting de eerste linie en de nu al vermoeide jongens beginnen zich te ergeren. Enkele ronden lang rijd hij voorin en geniet van de natuur rondom de uitgezette ronde en laat de rijder zich weer zakken, richting Arjan Mombarg. Langzaam aan beland hij in de laatste linie en uiteindelijk op de laatste positie. Hij laat zich zakken naar de tweede camera motor om te vragen of hij even de groetjes mag doen aan de kijkers thuis, de cameraman lacht wat zegt dat het mag als hij op kop rijdt en niet hier op de laatste positie. De volgende ronde demarreert de rijder, maar de cameraman is nergens te bekennen.

Hij komt achter een van zijn ploeggenoten te rijden die nog steeds het vizier op de finish gericht heeft en citeert hem de een lied van Herman Brood en Henni Vrienten: "Als je wint heb je vrienden. Rijen dik, echte vriendenâ¦" Nog een close-up voor de kijkers thuis terwijl hij zich achter Erik Hulzebosch gezeteld heeft en zijn toertocht is geslaagd. De Bam begint te rijden en de eerste divisie rijders vallen met bosjes uit de wedstrijd. Velen teleurgesteld omdat ze verloren hebben, maar deze rijder heeft blij genoten van zijn ontmaagding bij de grote jongens.

Alle Columns van Sven Abe Tjalma:

Gezonde spanning (10 oktober 2008)
Laten we weer entertainen! (24 oktober 2008)
Why do you believe and I donât? (7 november 2008)
IJsgevoel (21 november 2008)
Mc Fit (5 december 2008)
Slechte boodschappen, goede boodschappen (19 december 2008)
Het is winter, eindelijk! (2 januari 2009)
Zijn NK natuurijs (16 januari 2009)
Spielplatz der Natur (4 februari 2009)
Eigenlijk zijn wij behoorlijk egoÃ¯stisch bezig (17 februari 2009)
De laatste wedstrijd (27 februari 2009)