Ingezonden: Geen paniek (door Christiaan van den Berg)
geplaatst maandag 27 oktober 2014 om 21:48:28 op Schaatspeloton.nl
Christiaan van den Berg
De discussie die nu gaande is gaat mij als marathonschaatser aan het hart. "Er moet wat gedaan worden" is de meest gehoorde kreet. Maar is dat wel zo? Kan het zijn dat het een verschrikkelijke gebeurtenis is waar niks aan gedaan had kunnen worden? Dat we er geen enkele controle over hebben dat dit soort dingen gebeuren? Natuurlijk zit dat niet in ons. Zeker niet in ons topsporters. We willen controle hebben. Alles is maakbaar. Zaterdagavond op het ijs gebeurde het al. De reacties; De pylonen stonden niet goed. Er werd teveel geduwd en getrokken. De kussens zijn gevaarlijk.
Natuurlijk moet er kritisch gekeken worden naar de veiligheid en naar verbeteringen. Meteen overgaan op actie en alle rijders verplichten een snijvast pak te dragen is mijns inziens niet de juiste weg. Het betekent alleen maar dat we wat DOEN. Dat we de illusie hebben dat dit soort situaties te controleren zijn. Het biedt een schijnveiligheid die niet opweegt tegen het ongemak van zo'n pak. Vorig jaar in Deventer reed een A-rijder in de 1e divisie mee in een snijvast onderpak (uit het shorttrack). Waar hij normaal gesproken met gemak de wedstrijd uitrijdt, stond hij nu na 40 ronden met het stoom uit z'n oren aan de kant. "Niet te doen" was zijn conclusie "alsof je gestoomd wordt".
Daarnaast is snijvast niet hetzelfde als een harnas. Ik heb al zo vaak snijwonden in scheenbenen gezien die gewoon door de scheenbeschermers heen gegaan zijn. Als een knie vast komt te zitten tussen de kussens en een schaats met 80 kilo schaatser er aan vast die met 40 km/u aan komt glijden, is het maar zeer de vraag hoeveel een laagje snijvast materiaal nog doet.
Natuurlijk is iedereen vrij om de maatregelen te treffen die hij of zij wil nemen. Er rijden al een poosje rijders rond met een helm. Iedere rijder is zelf verantwoordelijk om de afweging te maken tussen risico's en maatregelen. Roepen dat de KNSB hier wat aan moet doen is afschuiven van deze verantwoordelijkheid. Het is niet verboden om met een snijvast pak te rijden. Als rijders willen dat het verplicht gesteld wordt, waarom rijden ze er dan nog niet vrijwillig zelf in?
Marathonschaatsen is een gevaarlijke sport. Net als wielrennen, motorcross, formule 1, etc. Er zijn maatregelen die we kunnen nemen om het zo veilig mogelijk te maken. Die maatregelen moeten opwegen tegen de aantrekkelijkheid van de sport (met name voor de sporters zelf). Op een stadsfiets rijdt bijna niemand met een helm. Terwijl er jaarlijks vele doden vallen als gevolg van aanrijdingen op de fiets. Dat is een risico dat we lopen. Ongelukken gebeuren. Hoeveel maatregelen we ook nemen. Vorig jaar ben ik gestopt met wielerwedstrijden. Teveel valpartijen gezien. De risico's waren het mij niet waard. Dat is een keuze.
Begrijp me niet verkeerd. Ik bedoel absoluut niet ‘schouders ophalen en doorgaan'. Natuurlijk is het goed om te onderzoeken of de baanbeveiliging (kussens) beter kunnen. Zijn pylonen nog wel echt nodig of zorgen ze voor meer gevaar? Maar laten we alsjeblieft niet als een kip zonder kop verplichtingen in gaan voeren die slechts ‘schijnveiligheid' creëren.