3 november in Utrecht, de dag van twee winnaressen
geplaatst zaterdag 3 november 2018 om 10:13:14 op Schaatspeloton.nl
Het podium direct na afloop van de bijzondere damesmarathon. Maria Sterk is gehuldigd als winnares, maar ook Mireille Reitsma zou uiteindelijk de overwinning op haar naam krijgen. (bron: Schaatspeloton.nl)
"Mijn gezichtsuitdrukking!" lacht Mireille Reitsma als ze een archieffoto van het podium van die dag ziet. Op dat podium staat Reitsma als tweede en is Maria Sterk het stralende middelpunt als winnares van de wedstrijd in Utrecht. "Ik was niet boos. Ik wilde met eigen ogen zien dat ik verloren had en dat was niet zo. Als je dan twee uur later alleen op het podium staat ben je minder euforisch. Maar het telt voor mij wel als een overwinning." blikt de toen voor BTN De Haas/Landjuweel rijdende Reitsma terug.
Sterk, samen met Elma de Vries, Kitty Meeth en Karin Maarse lid van het andere machtblok DSB Bank, en Reitsma vonden elkaar met Mischa Coolen, van het kleine Cakyline, in een kopgroep van drie die in de finale het peloton in de rug zag en na het afsprinten van het peloton mochten gaan strijden om de winst. "Wat ik mij kan herinneren is dat we in een kleine kopgroep reden. De laatste honderd meter ging tussen Maria en mij." brengt Reitsma ons terug naar die zaterdag nu elf jaar geleden in Utrecht. "Zij aan zij reden we richting de finish. Ik had zelf ook geen idee wie er winnaar van de race was. Ik schoof voor mijn gevoel mijn voet naar voren maar zag Maria ook."
Niet alleen voor de rijdsters en het publiek maar ook voor de jury was het moeilijk te zien wie er als eerste aangekomen was. Ook de transponders gaven geen uitsluitsel, op de duizendste hadden de twee dezelfde tijd achter hun naam. Na lang wachten wees de jury toch Maria Sterk als winnares uit. "Toen ben ik op het tweede treetje gaan staan." kijkt Reitsma terug op wat uiteindelijk toch haar tweede overwinning op kunstijs zou worden. "Na de huldiging heb ik aan de jury gevraagd of het duidelijk was dat Maria had gewonnen. Daarop mocht ik de beelden bekijken en hebben ze alsnog aangegeven dat er geen verschil te zien was. Op de vraag waarom Maria dan gewonnen had kreeg ik de mededeling dat er toch gekozen moest worden."
Ook Sterk kijkt met bijzonder gevoel terug op die dag. "Ik weet nog wel dat ik het toen bizar vond dat het überhaupt mogelijk was, met jury bij de finishlijn, videobeelden en transpondertijden. Een week daarvoor was er ook al discussie geweest over wie er had gewonnen. Toen ging het tussen Elma (De Vries, red.) en mij. Elma is toen als winnares uitgeroepen." Voor Sterk was de overwinning in Utrecht haar derde zege op kunstijs.
Uiteindelijk besloot men na beraad dus toch twee winnaressen aan te wijzen. Iets dat nog nooit eerder gebeurde was, en tot de dag van vandaag ook niet is herhaald. "Dat zal denk ik ook niet meer gebeuren omdat de finishwaarneming nauwkeuriger is geworden." aldus Reitsma die vandaag de dag als adviseur betrokken is bij het sectiebestuur van de KNSB. "Na de mannen mocht ik alsnog op de bovenste trede staan. Het was een bijzondere situatie maar het blijft voor mij een overwinning."
Dat geldt ook voor Sterk, tegenwoordig trainster bij Team Frysk. "Ik was erg blij met mijn overwinning, net als Mireille, en het voelde niet anders na de huldiging dat ook zij de eerste plek kreeg toegewezen.” aldus de Friezin die met Team Frysk in het marathonschaatsen betrokken is bij de formaties van Bouwbedrijf De Vries en Douma Staal. "Voor Mireille was het natuurlijk in eerste instantie een teleurstellende tweede plek. En dan later nog alleen een huldiging te krijgen. Het is dan nu jaren later bijzonder dat wij de eersten en enigen zijn in het marathonschaatsen met een gedeelde 1e plek!"
Maria Sterk zou in haar carrière tot in totaal elf overwinningen op kunstijs komen, voor Reitsma kwam de teller tot zes.