Windkr88-verzorger Taeke Sikma overleden

geplaatst vrijdag 25 maart 2011 om 11:48:27 op Schaatspeloton.nl

Taeke Sikma als Windkr88-verzorger actief tijdens De 100 van Earnewâld.

‘Myn libben wie prachtich, mar it hie wol wat langer kint'
Minder mooi dan in het Fries, maar toch even vertaald: "Mijn leven was prachtig, maar het had wel wat langer mogen zijn". Dit lijken me de woorden van Taeke zelf, en ik hoor het hem met zijn kenmerkende stem zo zeggen. Kort, krachtig, nuchter, maar vol gevoel.

Taeke is overleden. Bovenstaande woorden stonden op de rouwkaart. Hoewel we al bijna een jaar wisten dat hij ongeneeslijk ziek was, kwam dit bericht toch nog heel plotseling. We hoorden voor het eerst van zijn ziekte op een skeelertraining met de windkr88-ploeg in de Haskermeerpolder. Bram vertelde ons het nare nieuws over zijn vader, en hij vertelde er ook direct bij dat Taeke waarschijnlijk nog maar een paar maanden te leven had. Terwijl we tijdens de lange duurtraining over dit nieuws nadachten kwamen we de schijnbaar kerngezonde en grappenmakende Taeke samen met zijn vrouw Hotske tegen. Zij genoten tijdens een fietstochtje van het mooie lenteweer.

Taeke reageerde goed op de levensverlengende chemokuren, en was zelfs in de winter nog in staat om ons als ploeg bij te staan. Niet alleen als trouwe oerfan, maar ook als uitmuntende verzorger. Terwijl zijn lijf streed tegen de kanker en de chemo's moest verwerken, was Taeke druk bezig met het maken van voedingsschemas en het vullen en aangeven van bidonnen. Deze hele lange natuurijswinter stond Taeke langs de kant. Wij zagen dat hij hier heel veel plezier aan beleefde. Zijn grove maar altijd liefdevolle grappen zorgden deze winter voor een geweldige sfeer in de ploeg.

Taeke behoorde tot het ‘meubilair' van de marathonfamilie. Toen onze huidige trainer Bram Sikma nog klein was nam Taeke hem mee om naar de marathon te kijken. Later werd Bram (ongetwijfeld tot zijn grote blijdschap) marathonrijder en Taeke verzorger. In 2009 ging Taeke zelfs met ons naar Zweden als coach. 's Avonds trok Taeke de fles Beerenburg uit de sneeuw en dronken wij (terwijl hij jolig maar streng toekeek op de hoeveelheid) op nog te behalen overwinningen. Toen de overwinning die dag kwam was Taeke euforisch. We vierden het rondom zijn grote gestalte.

Het karakter van Taeke kwam prachtig overeen met dat van de marathonwereld. Hard buffelen, niet zeuren. En ook: zeer nauwkeurig voorbereiden, maar doen voorkomen of alles met de Franse slag gaat. Smeuïg grof zijn, en liefde laten blijken uit kleine gebaren en grapjes. Met "ik krijg nog een bidon van jou" leek hij te zeggen "ik mag jou wel". "Het is vandaag jouw dag", zei hij vaak. Zelfs als je je daarvoor voelde alsof je beter in bed had kunnen blijven, reed je na zo'n opmerking voor wat je waard was.

Wij gaan Taeke erg missen.

Namens team Windkr88,

Jouke Hoogeveen