Schaatspeloton.nl - Columns - Welsch & Bruijns

Welsch & Bruijns

geplaatst vrijdag 22 december 2006 om 09:17:00 op Schaatspeloton.nl


Warning: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/columns/column.php on line 179

Warning: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/columns/column.php on line 179


Warning: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/vh6232/1/schaatspeloton.nl/columns/column.php on line 180

De insiders van het marathonschaatsen weten dat Siem Bruijns al 10 jaar lang mijn trainer is. Hij heeft mij alle kneepjes van het trainen en de techniek bijgebracht. Siem heeft ook altijd voor gehouden dat alles rustig komt. Rust is vaak belangrijker dan trainen. Hou de slagen rustig.

Siem is oprecht, hij zegt rustig dat het er niet uit ziet of dat het waardeloos gaat. De afgelopen week heb ik vaak aan hem moeten denken. Een mooie week en bij de afsluiting was Siem aanwezig. Ik heb hem deze week gevraagd of het mogelijk was nog een jaartje minimaal met elkaar eraan vast te plakken. Net als Joachim Franke al jaren Claudia Pechstein traint en iedere keer vraagt die Claudia immer om der Frank.
Wie niemand aan het ijs heeft gezien is Anneke Welsch. Anneke is de vrouw van de sportboeken auteur en columnist Gijs van Zandbergen. Zij is tevens mijn collega op de Groepspraktijk voor fysiotherapie Hoofddorp. Laat Anneke nou veel lezen en vaak goede tips geven. Zij en Gijs hadden een artikel gelezen over het verbeteren van prestaties middels visualisatie. Het komt er op neer dat je de beweging heel goed moet inprenten en als een soort mantra voor je moet houden. Het effect is dat de prestatie jou ook lukt! Dit is wetenschappelijk bewezen met behulp van scans van de hersenactiviteiten.
Een voorbeeld wat mij enorm aansprak was Mohammed Ali die meestal een zin bedacht voor zijn tegenstander, "I'm gonna knock you out in round four, than you're gonna kiss the floor." Dit zei hij ook in de ring, met als gevolg dat de tegenstander toch aan de vierde ronde dacht en daadwerkelijk neer ging. Maar Ali geloofde er ook in dat de tegenstander in de vierde ronde neerging.
Is mijn Greenery dan zo verlopen?

Nee, helaas kwam Anneke pas vrijdag met het artikel. Ik heb toen serieus de stappen gevolgd en het resultaat is bekend. Voor de andere lezers eerst het verslag.
In Breda ging de Greenery van start. De afgelopen 2 jaar reed ik in dienst van het team. Dit seizoen was het voor eigen kansen rijden. Een grote groep ging rond met alle favorieten erin. Ook Jaap Smit mijn ploeggenoot zat erbij, die deze week boven verwachting reed.
Michaud sprintte zeer goed om de trein van Time Out heen en mocht zijn spruitjes pak aanhouden. Ik werd achtste.
Eindhoven werd bereikt na 2 uur file. Menig aanval werd gepareerd met als gevolg een duw en trek werk in de massa sprint. Michaud had vorm en wist ook deze sprint te winnen. Mijn uitslag was 6.
In Groningen reden Wubben, van Oosterom en Bob de Vries weg. Wubben won de sprint van het drietal. Wederom werd ik 6de , dankzij ploeggenoot Frans de Ronde.
In Utrecht mocht ik aan het podium ruiken en werd derde. Jeroen de Vries won de wedstrijd, hij reed sterk weg uit onze kopgroep. Hetzelfde deed de oersterke Loy die tweede werd.
In Den Haag had ik mij dus voorbereid. In mijn verbeelding zou het een sprint worden die ik won. Had ik een bandana om? Nee in mijn verbeelding was het een muts, dus de muts op in de kleedkamer. In de finale mocht ik van Roy Boeve plaats nemen achter Kurt Wubben. Henk Angenent die de hele week sterk reed, trok nu goed de sprint aan. Op 600m reed ik mijn eigen sprint. Maakte mijn slagen af, reed rustig. Voelde een hand op mijn heup in de laatste bocht, maar stoorde mij er niet aan. En ik juichend met muts en de vuisten omhoog over de streep. Wat een mooi gevoel! Bedankt Anneke!
Vreugde voor het team en het thuisfront. Want zonder de steun van thuis red je het ook niet.
Als klap op de vuurpeil werd ik door de val van Michaud leider in de zesdaagse.
Zaterdag in Alkmaar was het een kat en muisspelletje tussen Jan Maarten Heideman en mij. Ik moest wel plakken. Jaap had mij perfect ondersteund, maar in de finale moest ik het zelf doen. In mijn visualisatie reed ik de buitenbocht om Jan Maarten heen. In de praktijk reed ik binnen door, om dat daar de ruimte leek. Gevolg was dat ik tweede werd in de wedstrijd en in het eindklassement.

Desondanks wil ik de rijders bedanken voor een schitterende aanvallende week. Anneke bedank ik voor haar begeleiding. Siem voor het altijd klaarstaan. Mijn team met de hele begeleiding en sponsoren bedank ik voor de ontspannen sfeer, die presteren mogelijk maakt. En de belangrijksten zijn mijn vrouw Sandra & oogappel Thomas, die ik deze week alleen om 6.30 's morgens en om 01.00 in de nacht zag. Tot volgend seizoen in de? Zesdaagse…

Alle Columns van Andrès Landman: