Schaatspeloton.nl - Columns - Opwinding, inspiratie, duurzaamheid

Opwinding, inspiratie, duurzaamheid

geplaatst vrijdag 16 december 2016 om 17:10:34 op Schaatspeloton.nl

Guus Heijnen

Guus Heijnen (1984) is sportfilosoof en als buiten-promovendus verbonden aan de Vrije Universiteit Brussel. In zijn filosofische onderzoek richt hij zich op de vraag naar de betekenis van sport in een belevenismaatschappij en is hij als adviseur/expert betrokken bij verschillende organisaties zoals NOC*NSF en Kenniscentrum sport. Hij groeide op in Drenthe maar verhuisde in 2003 naar Amsterdam en studeerde daar Sportmarketing en Wijsbegeerte. Tot vorig jaar was hij op het actief als landelijk inline skater en schaatser in het 6-Banentoernooi. Als teambaas van Team Port of Amsterdam/SKITS en Team Naturalicious heeft hij als motivatie om de ruim dertig schaatsers die onder de stichting vallen zo goed mogelijk te faciliteren in hun ontwikkeling als marathonschaatser. In zijn columns hoopt Guus de verwondering over de marathonsport te prikkelen. Dat kan bijvoorbeeld met een kritisch commentaar als aanleiding, maar ook door een diep ontzag voor de prestaties van rijders of een dringende vraag aan een bepaalde groep. Hij gebruikt daarin verschillende perspectieven; schaatser, teambaas, filosoof.

Er heerst deze week een enorme opwinding in het peloton en daarbuiten. Een vierdaagse blijkt veel los te maken in het schaatshart van menig Nederlander. Je gaat je bijna afvragen waarom hij tien jaar niet georganiseerd is. Met verbazing heb ik de aanloop naar de eerste koersdag gevolgd. Media tuimelden over elkaar heen. Rijders en coaches zien opeens weer volop kansen. Ook ik werd enthousiast en nam donderdagavond plaats achter de iPad om de race te volgen.

Vooral bij de mannen werden we getrakteerd op een schouwspel om je vingers bij af te likken. De mannen van Bouw en Techniek probeerden al in de eerste tien ronden een coupe te plegen. De overtuiging waarmee er een trein voor Remco Schouten werd opgezet door een paar van de sterkste mannen van het peloton, De Vries, Stoltenborg, Mol, liet niets aan de verbeelding over. Dit was het plan van de ploeg die in mijn ogen al het hele seizoen het sterkste collectief heeft. Maar een ketting is zo sterk als de zwakste schakel. Ook de benen van Schouten moesten zijn eigen gewicht door iedere bocht wringen. Op twintig meter van de staart van het peloton strandde deze moedige poging. Ook de finale met de kopgroep was bloedstollend spannend.

Zodra de livestream afgelopen is, keert de rust terug in de woonkamer. Ik denk plotseling even aan afgelopen weekend. Ik zapte toen langs Eurosport en zag het wielerequivalent van onze vierdaagse. De piste in het velodrome op sportpark Sloten was voor zes dagen het domein van aan elkaar gewaagde koppels. Mooi verlicht, goed in beeld gebracht, aankleding pico bello verzorgd en een drukte van belang.
Dit staat, denk ik, in schril contrast met de entourage van de gemiddelde ijsbaan. Laat ik hier gelijk aangeven dat het werk, dat de lokale organisatie doet om alles weer voor elkaar te krijgen niet, onderschat mag worden. Het zijn nog altijd deze vrijwilligers die de kurk vormen waarop onze sport drijft. Maar wat ik ook zag was een steriele, lege hal, kil licht, een uitgestorven middenterrein. Het deuntje op de speakers verried de galmende stilte die het diende te camoufleren.

Als ik naar andere sporten kijk, zoals het baanwielrennen, vraag ik me af of we daar niet iets van kunnen opsteken. Om de vierdaagse en wie weet ooit weer een zesdaagse te kunnen blijven organiseren, moet het ook interessant genoeg zijn om al die inspanningen te blijven doen. Sommige banen zijn daar verder in dan anderen. Het karakter van het publiek verschilt ook per regio. Een Brabander waardeert misschien weer andere dingen aan een wedstrijdsfeer dan een (west)Fries.

Ik droom van volle ijsstadions met spijkerharde koers en mooie verhalen. Wat zouden wij als sport nou kunnen leren van elkaar en van andere sporten? Zoals de wielerzesdaagse, maar ook een succesformule als de Dam tot Damloop of een EK Atletiek. Misschien zelfs van veldrijden, langlaufen of darten. Ik ben ervan overtuigd dat we een heerlijke sport hebben met een stevige infrastructuur in de regio. Maar zou het ook commercieel nog iets beter kunnen? Met een modern woord, hoe zit het met de fanbeleving?! Dit is een uitdaging die voor alle betrokkenen klaarligt. Voor de bond, lokale organisaties, voor sponsoren van teams en ook voor de rijders en begeleiding.

Ik hoop dat iedereen in de marathonsport ziet dat we het weer een beetje beter doen, maar dat we er nog lang niet zijn. (e.g. er is ruimte voor vijftien topdivisieploegen bij de heren terwijl er dit seizoen maar tien volwaardige ploegen zijn). Wees creatief en denk niet, "het zal toch niks uitmaken", dat doet het wel! Zoek elkaar op en maak een verschil! Alleen dan kunnen we de komende jaren nog meer genieten van pure sport in een aansprekende entourage.

Alle Columns van Guus Heijnen:

Het voorspel (20 oktober 2016)
Druk zoeken? (4 november 2016)
De beweging van Bergsma (18 november 2016)
Regeren is vooruitzien (2 december 2016)
Opwinding, inspiratie, duurzaamheid (16 december 2016)
Overmacht (4 januari 2017)
Kijk als coach (17 januari 2017)
IJsvogels (28 januari 2017)
Slecht weerbericht (10 februari 2017)
Rouletten met koek en zopie (24 februari 2017)
Overgang (11 maart 2017)