Heroïsche wedstrijd

geplaatst maandag 29 februari 2016 om 13:36:52 op Schaatspeloton.nl

Haijo van der Werf is 62 jaar, woont in Landsmeer en heeft zichzelf het schaatsen geleerd op een sloot naast zijn ouderlijk huis. Het schaatsen is hem door zijn Friese voorouders in zijn genen meegegeven. Pas op zijn dertigste is hij op de Jaap Edenbaan gaan trainen. In het dagelijks leven is Haijo werkzaam als Business Development manager in de Offshore. Hij rijdt al 30 jaar marathons. Zijn voorkeur gaat uit naar natuurijs. Hij heeft dan ook meegedaan aan diverse klassiekers, twee Elfstedentochten en heeft vanaf 2009 (Oostvaardersplassen) geen enkele NK op natuurijs gemist. In 1998 was hij Amsterdams kampioen bij de Masters en vorig jaar won hij de Flevobokaal. Momenteel rijdt hij nog steeds mee als veteraan onder de veteranen in de competitie van de M1 in Amsterdam en het 6-Banentoernooi. Marathonschaatsen is een sport voor doorzetters, vallen en opstaan. Daar zullen zijn meeste stukjes over gaan.

Nu de Elfstedentocht van 1986. Ik heb hem destijds zelf als toerrijder gereden, nota bene op de verjaardag van mijn moeder die zelf een begenadigd toerrijdster in haar tijd was geweest. Het was het pre-mobieltjes tijdperk en ik had briefjes bij me met het telefoonnummer van mijn ouders met een kwartje erbij. En op belangrijke punten overhandigde ik deze briefjes met het verzoek of het mogelijk was even te bellen. Zodoende was het thuisfront redelijk op de hoogte van mijn vorderingen. Vrijdag zag ik voor het eerst de beelden die ik alleen nog maar in een samenvatting had gezien en het was weer spannend. Wanneer zou Evert van Bentum toeslaan en hoe ook weer? Hoe werd, mijn inmiddels schaatsvriend, Robert Kamperman derde?

Het was boeiend om te zien dat de één na de ander afviel en dat uiteindelijk de fitste van de 180 man, die zouden finishen, overbleef. De kopgroep van 8 man, waar echt geen koekenbakkers inzaten, zag je in het laatste gedeelte snel aftakelen. De slagen werden steeds minder trefzeker. Behalve de slagen en het ritme van Evert. Hij bleef tenslotte over met Rein Jonker die tweede zou worden. In de laatste vijftien kilometer speelde het licht gebouwde mannetje uit St. Jansklooster met de forse Jonker als David met Goliath en reed uiteindelijk weg. Achter deze twee koplopers schaatsten nog 3 man die van de kopgroep waren overgebleven. Namelijk Robert Kamperman, Nanne Semplonius en Albert Bakker. Robert was niet alert genoeg geweest toen Evert voor de zoveelste keer weg reed. Hij had de slag gemist maar was beduidend fitter dan de andere twee en reed eenvoudig bij hen vandaan en zou derde worden.

Door deze beelden weer te zien werd mij wederom duidelijk dat alternatieve Elfstedentochten, waar dan ook gereden, surrogaat zijn. En de Elfstedentocht in Friesland toch echt een niet te evenaren heroïsche wedstrijd is. NOS bedankt.

Alle Columns van Haijo van der Werf: