Zestig hectare ijs

geplaatst maandag 21 december 2015 om 09:31:26 op Schaatspeloton.nl

Haijo van der Werf is 62 jaar, woont in Landsmeer en heeft zichzelf het schaatsen geleerd op een sloot naast zijn ouderlijk huis. Het schaatsen is hem door zijn Friese voorouders in zijn genen meegegeven. Pas op zijn dertigste is hij op de Jaap Edenbaan gaan trainen. In het dagelijks leven is Haijo werkzaam als Business Development manager in de Offshore. Hij rijdt al 30 jaar marathons. Zijn voorkeur gaat uit naar natuurijs. Hij heeft dan ook meegedaan aan diverse klassiekers, twee Elfstedentochten en heeft vanaf 2009 (Oostvaardersplassen) geen enkele NK op natuurijs gemist. In 1998 was hij Amsterdams kampioen bij de Masters en vorig jaar won hij de Flevobokaal. Momenteel rijdt hij nog steeds mee als veteraan onder de veteranen in de competitie van de M1 in Amsterdam en het 6-Banentoernooi. Marathonschaatsen is een sport voor doorzetters, vallen en opstaan. Daar zullen zijn meeste stukjes over gaan.

Thialf
De ijsmeester in Thialf, Beert Boomsma heeft andere problemen. Hij krijgt het ijs niet onder controle ondanks of met dank aan alle geavanceerde technieken die hem, in het deels vernieuwde stadion, van dienst staan. Dus geen baanrecords tijdens de laatste Worldcupwedstrijden. De marathon mannen daarentegen hadden kort daarvoor, op ditzelfde ijs, de snelste marathon ooit over 125 ronden gereden.

Gepiel
Ik heb dat langebaan gepiel altijd al iets voor watjes gevonden en dat wordt naar mijn smaak wederom bevestigd. Niet zaniken maar rijden en kijken hoever je kan komen dat is mijn devies. Dat wil niet zeggen dat een goede voorbereiding niet op zijn plaats is. Maar als ik dan lees dat Koen Verweij het seizoen niet meer af maakt omdat, zoals hij zelf zegt, het allemaal wat veel wordt. Dan denk ik: "mwah… het kan verkeren". Dan heb ik duizend keer liever Gary Hekman die ramt naar voren en als het niet lukt dan baalt ie maar hij kan ze allemaal opvreten en traint als een beest. Voor hem wordt het nooit teveel. En zo zijn er nog een heleboel marathonrijders.

Watjes
Marathonschaatsen vereist karakter en opgeven is geen optie. Hoewel ik destijds op het NK natuurijs in Zuidlaren met verbazing constateerde dat er maar ca. 20 man uit de hoogste klasse finishten. Zelf werd ik met mijn 57 jaar twaalfde bij de Masters, maar op het parkeerterrein onderweg naar de inschrijving kwam ik al uitgestapte rijders tegen. Het woei te hard en er was te veel sneeuw ( "en waarschijnlijk ook scheuren" dacht ik). Huh…. zeker nooit naar de beelden van 1963 gekeken. Op de Weissensee ben ik ze ook wel eens tegen gekomen. Veelal jonge marathonschaatsers: "Veel scheuren, er is niet te rijden" was het commentaar. Dan dacht ik: "ja, het is geen Thialf of Haarlem dan had je thuis moeten blijven".

Blijkbaar zitten er ook watjes bij het marathonschaatsen.

Alle Columns van Haijo van der Werf: