Wereldrecords of... schaatsers zijn ook maar gewone mensen

geplaatst maandag 7 december 2015 om 11:01:16 op Schaatspeloton.nl

Haijo van der Werf is 62 jaar, woont in Landsmeer en heeft zichzelf het schaatsen geleerd op een sloot naast zijn ouderlijk huis. Het schaatsen is hem door zijn Friese voorouders in zijn genen meegegeven. Pas op zijn dertigste is hij op de Jaap Edenbaan gaan trainen. In het dagelijks leven is Haijo werkzaam als Business Development manager in de Offshore. Hij rijdt al 30 jaar marathons. Zijn voorkeur gaat uit naar natuurijs. Hij heeft dan ook meegedaan aan diverse klassiekers, twee Elfstedentochten en heeft vanaf 2009 (Oostvaardersplassen) geen enkele NK op natuurijs gemist. In 1998 was hij Amsterdams kampioen bij de Masters en vorig jaar won hij de Flevobokaal. Momenteel rijdt hij nog steeds mee als veteraan onder de veteranen in de competitie van de M1 in Amsterdam en het 6-Banentoernooi. Marathonschaatsen is een sport voor doorzetters, vallen en opstaan. Daar zullen zijn meeste stukjes over gaan.

De overige records waren resp. van de Rus Pavel Kulizhnikov, hij reed in Salt Lake City de 500 m in 33,98 sec., Brittaney Bowe de 1000 m in 1.12,18 en Heather Richardson de 1500 m in 1.50,85 sec. De grote verrassing was Ted Jan Bloemen een Nederlandse Canadees. Hij reed de 10.000m in 12.36,30.

Twee van deze records hebben mijn interesse gewekt. Ten eerste die van Pavel en ten tweede die van Ted-Jan Bloemen. Pavel omdat net in die tijd bekend werd dat de Russische atletiek sporters stijf van de doping staan. En de Russische overheid daar bij betrokken is. Dus waarom ook niet in het schaatsen. Pavel is al eens in 2012 betrapt vanwege een positieve dopingtest, en werd hij twee jaar geschorst.[1] Zelf verklaarde hij toen dat de methylhexanamine in zijn lichaam was gekomen vanwege een neusspray tegen verkoudheid. Goed verhaal want Sven Kramer heb ik in het verleden, en dat was zelfs duidelijk te zien op TV, ook heftig zien inhaleren. En Lance had ook altijd zo'n verhaal.

Maar het meest interessante record is ongetwijfeld die van Ted Jan Bloemen. Hij moest de rit rijden die vooraf ging aan de titanen strijd tussen Sven Kramer en Jorrit Bergsma. Omdat iedereen verwachte dat één van deze twee het wereldrecord zou verbreken kreeg de rit van Bloemen tijdens de live uitzending niet de aandacht die het zou verdienen. Uiteindelijk bleek hij met een nieuwe record de 10.000 m ruim zes seconden scherper te zetten. "Dat zou wat beteken voor de strijd die nog zou komen tussen Kramer en Bergsma": was het idee.

Echter niets was minder waar. In deze strijd bleek maar weer dat mensen geen machines zijn. Allereerst was Kramer zo gespannen als een rietje en werd hij nerveus van de muziek??? Maar in ieder geval bracht hij Bergsma uit zijn concentratie. En ten tweede kan je dan wel met een schema onder het nieuwe record wegrijden, maar uiteindelijk moet je lichaam het wel kunnen.

Jorrit zat op een gegeven moment iets onder de tijd van Bloemen, maar stortte volledig in en de ronde tijden vlogen omhoog. Overigens hield Sven zich aan zijn geplande schema maar wist het nieuwe record niet te verbreken. Sterker hij eindigde boven zijn eigen record van 8 jaar geleden. Wel versloeg hij Jorrit en dat deed me pijn, want na dat kunstje met de ploegenachtervolging in Sotsji gun ik Kramer niet zoveel meer.

Na de wedstrijd vroeg ik me af of Jorrit niet teveel eist van zichzelf. Bloemen had al maanden naar deze wedstrijd toegewerkt met het inmiddels bekende resultaat. Maar Jorrit rijdt een marathonnetje hier, wedstrijdje daar. Het kan niet op. Dan weer 12 uur in het vliegtuig en terug. Een jetlag. Geen tijd om te wennen aan de ijle lucht. Bijna geen tijd voor herstel.
Voor mij is het duidelijk, schaatsers blijken geen machines te zijn, maar zijn ook maar gewone mensen.

[1] https://nl.wikipedia.org/wiki/Pavel_Koelizjnikov#cite_note-Geschorst-1

Alle Columns van Haijo van der Werf: