Schaatspeloton.nl - Columns - Schnee

Schnee

geplaatst vrijdag 7 februari 2014 om 10:53:51 op Schaatspeloton.nl

Jessica Merkens

Jessica Merkens is nu voor het derde seizoen actief in de Dames Top Divisie in de ploeg Mastermind. De 22-jarige Utrechtse is dit jaar begonnen aan de onderzoeksmaster Neuroscience & Cognition in haar woonplaats wat vanaf jongs af aan ook haar thuisbasis voor het schaatsen is geweest. Vanaf vrijdag 15 november zal Jessica om de week haar belevenissen als marathonschaatsster aan de lezers van Schaatspeloton.nl toevertrouwen.

Ik heb een kleine en toch schokkende bekentenis te maken. Ik ben een mooiweerschaatser. Ik hou niet zo van ontberingen. Ik zie het liefst de hele week in Oostenrijk een mooi zonnetje, strakblauwe lucht en een mooie strakke ijsvloer met als het kan zo weinig mogelijk scheuren. Koud mag het best zijn, dan heb ik tenminste iets aan mijn uitgebreide collectie wintermutsen die er elk jaar voor zorgen dat mijn koffer overvol zit en ik halverwege de week thermo's sta te wassen omdat die er echt niet meer bij pasten. Tsja. Prioriteiten...

Maar helaas, ook dit jaar waren de voorspellingen voor de alternatieve bar en boos. Alsof moeder natuur mij persoonlijk voor het derde jaar op rij probeert om te vormen tot een meedogenloze schaatsbeul die weer en wind trotseert, en het liefst al haar tegenstanders kapot ziet gaan, om die ene winnaar van de alternatieve van vorig jaar nog maar even te citeren. Het blijkt een meerjarenproject, want de afgelopen twee jaar zat ik warm in de tent terwijl iedereen buiten op zijn tandvlees rondjes aan het rijden was op dat verlaten meer.

Dit jaar zou het anders gaan. Na een teleurstellend ONK was ik gebrand om die alternatieve dit jaar mijn alternatieve te maken. Om huilend over de finish te komen, met blaren op mijn blaren en bevroren snot op mijn kin. Zodat ik mij kon scharen bij de echte helden, de echte bikkels, zodat ik mijzelf een echte marathonschaatser zou kunnen noemen.

Om alvast in de goede vibe te komen stapte ik donderdagochtend het ijs op om de sneeuw en scheuren te trotseren en de baan te verkennen waarop ik die volgende dag de overwinning op mezelf ging leveren. Een mooi voorproefje, om even tussen de helden mee te rijden die bezig waren met hun 200. Honderden strijders met allemaal een eigen drijfveer om daar op die dag de tocht te completeren, hoe hard het ook zou gaan sneeuwen en hoe koud het ook zou worden. Voor lucht. Voor zichzelf. Voor hun moeders die thuis aan het meekijken waren op internet. Als in een collectieve trance verkerend zag ik ze monotoom bewegen achter de sneeuwschuiver aan, en even dacht ik dat ik naar een zombiefilm aan het kijken was.

Ik kreeg twee heren in zicht, een grote en een kleine, die gebroederlijk bezig waren met hun rondjes. Ze hadden de vaart er goed in, dus ik zocht mijn plekje uit de wind en sloot stiekem even aan. Totdat de grote viel. Waarop de kleine netjes wachtte, en ze hun tocht weer voortzetten. Ik weet niet of ze uiteindelijk ook samen de streep hebben gehaald (nummer 7979, hoe is het u verlopen?), maar van het aanschouwen van die kameraadschap kreeg ik zowaar zin in de dag dat ik mijn strijd kon gaan leveren.

Ondanks geruchten over 2 meter sneeuwval en een rondje zo klein dat ik bijna zou gaan denken dat ik gewoon met mijn ijzers op de Vechtsebanen stond, stouwde ik dapper mijn lichaamsgewicht aan pasta naar binnen en inspecteerde ik voor de laatste keer mijn ijzers. Ik sloot mijn ogen en voor het eerst die week lag ik niet te piekeren of te woelen, want ik had mijn doel duidelijk voor ogen. De wekker ging, het was 6 uur, en de gemiste oproepen (het gaat niet door morgen, kom naar de M&M bar!) op mijn telefoon en een explosie aan berichten op twitter maakten het duidelijk. Voor de tweede keer sinds het bestaan van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee zou de tocht niet doorgaan.

Heel jammer. Moeder natuur heeft dit jaar iets te erg haar best gedaan om van dit tere zieltje een doorgewinterde elfstedentochtrijdster te maken. En met een bittere nasmaak en een veel te fris lijf reden we terug naar Nederland. Ook dit jaar zal ik niet horen bij die selecte groep Hollanders die de 200 gehaald hebben, en zal ik toch wel een beetje met tegenzin tot tenminste januari 2015 als mooiweerschaatser door het leven gaan...

Alle Columns van Jessica Merkens:

Het thuisvoordeel (15 november 2013)
Visualiseren (29 november 2013)
Mooie spulletjes (13 december 2013)
Project W (27 december 2013)
Broertjes (10 januari 2014)
Natuurijs (24 januari 2014)
Schnee (7 februari 2014)
Fan (21 februari 2014)
Een beetje gek (7 maart 2014)