Smeerkees

geplaatst vrijdag 3 februari 2012 om 10:39:20 op Schaatspeloton.nl

Koen Klinkhamer debuteert dit jaar in het landelijke marathonschaatspeloton. Koen, 21 jaar afkomstig uit Alkmaar en vierdejaarsstudent bewegingswetenschappen aan de VU in Amsterdam, begon zoals zo velen als langebaanschaatser waarmee hij in 2009 nog Nederland Kampioen 5 kilometer was bij de Junioren A. Na op de langebaan zijn plezier in het schaatsen te hebben verloren vond hij vorig seizoen in het regionale 6-Banentoernooi dit plezier weer terug. Deze zomer maakte Koen met zijn ploeg Team Appel Beton de stap naar de landelijke Eerste Divisie. Koen zal vanaf 14 oktober voor Schaatspeloton.nl elke twee weken de ervaringen in zijn debuutjaar delen.

Het carnaval voor sportliefhebbers is losgebarsten. De Weissensee is weer als vanouds volgestroomd met vaderlandse schaatscracks en gezelligheidsdieren. Deze column schrijvende hangt er een gigantische schnitzel-, kip- en worstlucht om mij heen, staat de plaatselijke schapenhouder op het podium een liedje te zingen en hobbelt er een heel peloton vijftigers met een pul bier op hun hoofd door een kermistent. Voor mij een heel nieuwe ervaring maar ik vind het nu al leuk. Oh ja, er wordt tussendoor ook nog geschaatst.

Vol frisse moed betrad ik het ijs van de Weissensee. Wat nou scheuren, wat nou natuurijs, veel rampzaliger dan een gemiddelde marathonbocht in volle finale kon het toch echt niet zijn? Helaas, verkeerd gedacht. Al deinend, krassend en stotend denderde ik mijn eerste rondje over het natuurijs. Resultaat was direct een snee van enkele centimeters bij mijn ploegmaat. Leuk dat natuurijs. Op het moment van schrijven zijn we Ã©Ã©n wedstrijd verder en begin ik mij toch langzaam te ontwikkelen tot een voorzichtige natuurijsrijder. Nog geen valpartij meegemaakt en meer dood dan levend de finish gehaald.

Toch heb ik mij tijdens de wedstrijd vol verbaasd over iets nieuws voor mij, ijspissen. Waar er in de wielrennerij keurig tijd genomen word om even massaal een plasstop te houden is dit in het schaatsen blijkbaar heel anders. Al druppelend, sproeiend kom je de een na de ander ijspissende schaatser tegen. Niet keurig even langs de zijkant, nee gewoon vol in het peloton en daarbij geholpen door een voortduwende ploegmaat. Ik heb het te doen met de afziende rijders achterin het peloton die met de mond wagen wijd open naar frisse lucht snakken.

Terwijl ik mij bedenk dat wij als man toch wel in het voordeel zijn bij deze handeling begin ik al medelijden te krijgen met het vrouwenpeloton. Zullen de vrouwen die de 200 km uitrijden alleen de vrouwen zijn die het langste de daad kunnen ophouden? Of nemen zij wel de tijd om gezusterlijk even in de sneeuwrand plaats te nemen?

Ook ik weet dat ik er straks bij de 200 aan zal moeten geloven. Al oefenend baan ik mij dus een weg langs de scheuren, wat een uitvinding dat ijspissen. Plots passeert een oude vrouw mij met hoge snelheid. Ze schreeuwt naar me dat ik een smeerkees ben en dat het hier een natuurgebied is, heel flauw roep ik terug dat ze niet zo moet zeiken tenslotte ben ik aan het trainen.

Nog een paar nachtjes slapen tot die gevreesde 200 km. Ik kan ijspissen en scheuren ontwijken dus mij staat niets meer in de weg, ik ben er klaar voor. Stiekem hoop ik dat de oude vrouw langs de kant zal staan, en dat ze zal roepen: "hup smeerkees, hup smeerkees!"

Alle Columns van Koen Klinkhamer:

Van circustent tot colosseum (14 oktober 2011)
De wereld op zijn kop (28 oktober 2011)
Aatjes en Beetjes (11 november 2011)
Steekkarretjes en bedden met klappoten (25 november 2011)
Mass-start oftewel pupillenmarathon (9 december 2011)
Steun die polder! (23 december 2011)
Erik Valent (6 januari 2012)
Voor de wind (20 januari 2012)
Smeerkees (3 februari 2012)
De stilettorun van VenetiÃ« (17 februari 2012)
Rust! (2 maart 2012)